Ανδρέας Κανελλόπουλος

Ο Ανδρέας είναι τριτοετής φοιτητής της ανώτερης δραματικής σχολής «Δήλος» της Δήμητρας Χατούπη. Έχει παρακολουθήσει σεμινάριο υποκριτικής «Σύστημα Grotowski» με το Studio Matejka. Συμμετείχε στις θεατρικές παραστάσεις «Το Νόημα» της Μαρίας Λαινά σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάννη, «To Μπουλούκι» του Τάσου Ψαρρά σε σκηνοθεσία Δήμητρας Χατούπη(2013-14), «Ο Θίασος» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου σε σκηνοθεσία Δήμητρας Χατούπη και «Επικίνδυνες σχέσεις» του Laclos σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Εσπίριτου. Φέτος τον είδαμε στο μιούζικαλ ’’Τα μάγια της πεταλούδας’’ του F.G.Lorca σε πρωτότυπη μουσική Χρίστου Θεδώρου και σε σκηνοθεσία-χορογραφία Νικολέττας Ξεναρίου.

Μίλησε μου για το σύστημα Γκροτόφσκι όπως το βίωσες εσύ.
Ήταν μια σπουδαία εμπειρία αυτά τα πρώτα βήματα στο σύστημα Grotowski και δυστυχώς οι συνεδρίες ήταν λίγες για να μπορέσω να πω ότι είμαι γνώριμος με τη μέθοδο. Ενίσχυσε την αυτοπαρατήρηση του σώματος και της ψυχικής κλίμακας. Οι έντονες ασκήσεις εξωθούσαν τις σωματικές αντιστάσεις και τον προσωπικό εγωισμό, αφυπνίζοντας το πνευματικό σύστημα. Ελπίζω και σε μία μελλοντική επαφή.

Ποιος είναι ο ρόλος σου στα Μάγια της πεταλούδας ;
Υποδύομαι τον Σκαθαράκο, έναν ανήσυχο έφηβο ο όποιος μυημένος στην αμφιλεγόμενη από τη κοινωνία του λιβαδιού τέχνη της ποίησης, ωθείται στα καταραμένα μονοπάτια των ποιητών, στα μονοπάτια της αμφιβολίας, της αντίδρασης, του έρωτα και φυσικά του θανάτου .Ένα παιδί που, όπως λέει και ο ποιητής, θέλησε να σκίσει το φεγγάρι αλλά σκίζει την καρδιά του.

Πως ήταν η εμπειρία σου στη σχολή;
Γνώρισα και υπήρξα μαθητής μεγάλων και άξιων δασκάλων του θεατρικού χώρου που πλάι τους κοίταξα, μέσα από τη κλειδαρότρυπα, τη φύση του θεάτρου καθώς και την κοινωνική και ηθική αποστολή που λαμβάνεις, ανοίγοντας την πόρτα.

Τι περισσότερο εκτιμάς στο θέατρο και τι σε αποθαρρύνει;
Αναγνωρίζω το θέατρο ως έναν πολυμερή οργανισμό, με ηχηρό λόγο που δημιουργεί πολιτισμικό, κοινωνικό και πολιτικό αντίλαλο. Είναι τέχνη και επιστήμη παράλληλα ,αφού όπως όλες οι μορφές τέχνης, σκοπός του είναι να συνεχίζει την ζωή, να εξελίσσει τη ζωή αλλά και να διερωτάται το σκοπό ύπαρξής του στους μεταβαλλόμενους καιρούς. Αποθαρρύνομαι όταν οι παραπάνω λόγοι περνούν σε δέκατη μοίρα, όταν μεσάζοντες φροντίζουν για ένα φθηνό, αλλά ’’πλούσιο΄΄ σε κόλπα θέαμα, ένα ευκαιριακό παζάρι επιδείξεων που το μόνο που ενδιαφέρεται είναι να είναι της μόδας και να σπάει ταμεία.

Πως αντιλαμβάνεσαι το «Ντουέντε»;
Ο Λόρκα είπε: «Αντιλαμβάνομαι και την ελάχιστη σάρκα του κόσμου». Φαντάζομαι τις χορδές της ψυχής του να πάλλονται την ώρα που έγραφε ή απάγγελλε κάποιο από τα ποιήματα του. Όπως και της ψυχής του Γκόγια, του Μπωντλαίρ, της Βιρτζίνια Γούλφ, του Καρυωτάκη και τόσων άλλων. Είναι κάτι που σε κάνει να χορεύεις,να γράφεις, να τραγουδάς στο χείλος ενός πηγαδιού που στο πάτο του βλέπεις την ψυχή σου να πνίγεται γελώντας.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία σου και ποια η ευκολία σου στην πορεία της εκπαίδευσης σου ως ηθοποιού;
Δεν θα έλεγα ότι είχα κάποια ευκολία αλλά, με την επιλογή να ξεκινήσω αυτή την πορεία, νιώθω πως η ψυχή μου βρήκε ένα καταφύγιο-εργαστήρι για να σφυρηλατείται. Αυτό συνάμα ήταν (και είναι ακόμα )η δυσκολία αυτής της πορείας, της καθόλου προδιαγεγραμμένης, με τεράστιο όγκο απαιτήσεων και αφιέρωσης.

Πως επηρεάζει τη ζωή σου η κρίση;
Η κρίση δημιουργεί σίγουρα μια νευρικότητα και ένα άγχος, παρόλα αυτά η πλημμύρα έχει παρασύρει αρκετά σκουπίδια στο πέρασμα της. Ο άνθρωπος είναι προσαρμοστικό όν, δεν τον φοβάμαι .Δείτε την ποιότητα ζωής σε χώρες που μαστίζονται από πολέμους και φτώχεια, ανθρώπους που γεννιούνται και πεθαίνουν στη πραγματική κόλαση την ίδια ώρα που απαντώ την ερώτηση και ρίξτε μια ματιά στη ‘’ταλαίπωρη’’ κομπλεξική Ευρώπη που τρώει τα σωθικά της για να δυναμώσει και να πάρει κανά πόντο, με εμάς να κλαιγόμαστε επειδή δεν έχουμε πλέον 12 ώρες την ημέρα θέρμανση στα σπίτια μας το χειμώνα, όπως παλιά…Με στενοχωρεί που ο κόσμος έχει καταληφθεί από έναν απροσδιόριστο φόβο,δεν αλλάζει, δε δημιουργεί το νέο, παρά ελπίζει να γίνουν όλα όπως παλιά, να γίνει κάποιο θαύμα.

Ποιες δυνατότητες προσφέρονται σε έναν νέο ηθοποιό για δουλειά στην Ελλάδα;
Ολοκληρώνω φέτος τις σπουδές μου οπότε δεν έχω σχηματίσει ξεκάθαρη γνώμη. Έχει να κάνει και με το πώς επιλέγεις να υπάρχεις και να εργάζεσαι μέσα στο χώρο, καθώς και σε τι ποσοστό περιμένεις να καλυφθείς.

Ποια είναι η γνώμη σου για τις ομάδες;
Θέλω να πορεύομαι με μια σταθερή συντροφιά ανθρώπων που να μιλάω την ίδια γλώσσα και να έχω την ευκαιρία να προπονούμαι πνευματικά και σωματικά μαζί τους. Αυτού του είδους πλάσιμο δεν ξέρω αν το αποκτάει κανείς το ίδιο εύκολα σε δουλειές με διαφορετικό σχήμα και χαρακτήρα κάθε φορά. Με τις ομάδες, πέραν ενός σκηνικού αποτελέσματος που θα προκύψει, μπαίνεις στη διαδικασία της έρευνας και της ανακάλυψης. Θα ήθελα οι ομάδες να αποκτήσουν ένα κοινό τόπο επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης.

Τι φοβάσαι και τι ελπίζεις;
Αν κάτι φοβάμαι μην τυχόν συμβεί θα ήταν να με επισκεπτόταν ο μικρός εαυτός μου στα 50-60 λέγοντάς μου: «Κατάντησες όπως αυτά που κορόιδευες γέρο». Ελπίζω να τα καταφέρω κάποτε να ζήσω στη φύση…