Γιάννης Χαριτοδιπλωμένος

Τελειόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αριστούχος απόφοιτος της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης ''Κάρολος Κουν'', ο Γιάννης έχει παρακολουθήσει επίσης σεμινάρια για το αρχαίο δράμα με την Λυδία Κονιόρδου, τον Δημήτρη Οικονόμου και τον Κώστα Γεωργουσόπουλο και μαθήματα φωνητικής με τη σοπράνο της Ελληνικής Λυρικής Σκηνής Χριστίνα Γιαννακοπούλου. Επίσης έχει λάβει μέρος σε ραδιοφωνικές εκπομπές λόγου.

Στο θέατρο έχει συνεργαστεί: Με το Θέατρο Τέχνης στις παραστάσεις «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία των Γιώργου Λαζάνη και Μίμη Κουγιουμτζή και «Ο ύμνος στους θεούς ας πάει», σε κείμενα των Μπέρτοντ Μπρεχτ, Τέννεσι Ουίλλιαμς και άλλων και σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιανοπούλου.

Με το Εθνικό Θέατρο στις παραστάσεις «Βιομαγεία 2» της Μαριάννας Κάλμπαρη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, «Πολύ Κακό και Τίποτα» διασκευή στο έργο του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, «Ο πρίγκιπας του Χόμπουργκ» του Χάινριχ φον Κλάιστ σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή και «Το Ξύπνημα της Άνοιξης» του Βέντεκιντ σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη.

Με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας στην παράσταση «Ηρακλής 2»του Χάινερ Μύλλερ σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη.

Με το Χοροθέατρο ''Οκτάνα'' στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους-Σχεδίασμα Β’» του Διονυσίου Σολωμού σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου.

Με το Theseum Ensemble στο «Συμπόσιο ένα -Περί Έρωτος-σε κείμενα των Πλάτωνα, Σολωμού, Καρυωτάκη και άλλων και σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη.

Ο ηθοποιός με τις άριστες σπουδές και την εμπεριστατωμένη άποψη όσον αφορά τα ερωτήματα που του θέσαμε, έχει συνεργαστεί με αξιόλογους δημιουργούς του θεατρικού μας χώρου και μάλιστα σε ενδιαφέρουσες παραστάσεις. Έγινε ηθοποιός για πολύ συγκεκριμένους λόγους και είναι έτοιμος να υπηρετήσει συνειδητά την τέχνη του συνδυάζοντας ταλέντο, γνώσεις και αντίληψη.

Του ευχόμαστε το κύρος που θα αποκτήσει στο μέλλον να μην αφυδατώσει την νεανική αυθορμησία του κι επίσης αργότερα να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στον τομέα της σκηνοθεσίας που ίσως να του αποκαλύψει νέες δυνατότητες όσον αφορά την θεατρική έκφραση.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Κατά την διάρκεια των σπουδών μου στη νομική σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών συνειδητοποίησα ότι οι βεβαιότητες και οι ασάφειες που ορίζουν τον κοινωνικό χώρο με αφορούσαν ιδωμένες απ’ την οπτική μιας δημιουργικής συμμετοχής. Το θέατρο  μου έδινε τη δυνατότητα να εκφράσω με σαφήνεια τις θέσεις μου, βιώνοντας παράλληλα τη μεγάλη συγκίνηση της εκφοράς του λογού και των αισθημάτων των θεατρικών κείμενων. 

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Η πραγματική δυσκολία είναι σύμφυτη με τη σύντομη και λαμπρή ιδιότητα της νεότητας. Το "νέο" είναι εν πολλοίς άγνωστο, επιθετικό και συχνά ασύντακτο. Εν τούτοις αναζητά το χώρο του, τις συγγένειες του, την αλήθεια του. Στη μάχη του ''νέου'' με την πραγματικότητα, κάθε στιγμή είναι μαζί στιγμή έντασης, ρήξης, συμφιλίωσης, συνέχειας.

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου; 

Ονειρεύομαι ο λόγος κι η οπτική μου να αποκτήσουν το κύρος που ο χρόνος προσδίδει στους σημαντικούς ηθοποιούς μέσα από μεγάλα θεατρικά κείμενα και συνεργασίες με ανθρώπους που εκτιμώ.

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Στα χρόνια των σπουδών μου στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, ο Δημήτρης Οικονόμου μου μίλησε για το εύφλεκτο, το ρηξικέλευθο, το ατελές που εδράζεται στον πυρήνα της καλλιτεχνικής πράξης. Από τις μέχρι τώρα συνεργασίες μου ο Λευτέρης Βογιατζής μου μετέφερε τη προσήλωση του στην απόλυτη πειθαρχία όσον αφορά το θεατρικό υλικό και τη βαθειά του αγάπη για το θέατρο, την κατ’ εξοχήν τέχνη που απευθύνεται στο κοινό της με  τρομακτική αμεσότητα. Ο Νίκος Μαστοράκης μου έδειξε το πρότυπο του βαθειά καλλιεργημένου και διανοούμενου καλλιτέχνη. Ο Δημήτρης Λιγνάδης μ’ έκανε κοινωνό στην παράδοση της ψυχικής ευγένειας και της γενναιοδωρίας των ανθρώπων του ελληνικού θεάτρου.

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία και τους πολιτιστικούς θεσμούς στη χώρα μας;

Είναι γεγονός ότι το νομικό πλαίσιο λειτουργίας των δραματικών σχολών στην Ελλάδα είναι αναχρονιστικό και σαφώς δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της θεατρικής εκπαίδευσης. Πρόκειται για νόμο του 1930 άλλωστε. Όμως  σοβαρότερο πρόβλημα είναι η έλλειψη μιας ή περισσότερων ολοκληρωμένων  μεθόδων θεατρικής διδασκαλίας όπως για παράδειγμα στη Ρωσία το σύστημα Στανισλάφκι ή στη Γερμάνια το σύστημα Ράινχαρτ, κ.λ.π.

Παρότι στη χώρα μας το κράτος δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στο ρόλο του, ορισμένοι απ’ τους υπάρχοντες θεσμούς λειτουργούν και παράγουν θαυμάσιο έργο όπως το Φεστιβάλ Αθηνών που τα τελευταία χρονιά έχει εισάγει την Αθήνα στον Ευρωπαϊκό πολιτιστικό χάρτη, το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών κ.ά.

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Με ενδιαφέρει κάθε παράσταση στην οποία συμμετέχω να λειτουργεί προσθετικά στην καλλιτεχνική μου εξέλιξη. Επιλέγω τις συνεργασίες μου με κριτήριο τους ανθρώπους , είτε πρόκειται για σκηνοθέτες είτε για ηθοποιούς. Επίσης, η διατύπωση καλλιτεχνικών ερωτημάτων σχετικά με το θέατρο σήμερα αποτελεί ένα βασικό κίνητρο προκειμένου να συμμετάσχω σε μια παράσταση.

Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

 Η διάθεση ρήξης με ότι θεωρείται παγιωμένο, η ύπαρξη ρίσκου υψηλού βαθμού στη διατύπωση του καλλιτεχνικού του οράματος, η ελευθερία στη χρήση των εκφραστικών του μέσων και η πίστη του σ’ ένα όραμα είναι τα βασικά προσόντα ενός καλλιτέχνη που ξεκινά τη δημιουργική του πορεία. Η τέχνη συνδέεται άμεσα με τη ζωή κι ο νέος δημιουργός είναι φορέας αυτής της σύζευξης στο σημείο που εκφράζεται από μια νέα οπτική. 

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;

Ανατρέχοντας στη θεατρική ιστορία του τόπου μας συνειδητοποιούμε ότι οι θεατρικές ομάδες έχουν διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο στην ανανέωση της θεατρικής γλώσσας. Από το Θέατρο Τέχνης του Κουν μέχρι την Ελεύθερη  Σκηνή με τους Βογιατζή, Παπαβασιλείου, Μπαντή, Καταλειφό και το Εμπρός ή το Θέατρο του Νότου η παρουσία των θεατρικών ομάδων είναι αδιάλειπτη και η προσφορά τους υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Σήμερα η συνειδητοποίηση της προσφοράς αυτής και η ανάγκη να ενισχυθεί η παρουσία νέων ομάδων, εκφράζεται και από τη δημιουργία του Youth Hostel στο Εθνικό Θέατρο.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Μόλις τέλειωσα τις παραστάσεις του Συμποσίου και τα προσεχή βήματα είναι ακόμα υπό διαμόρφωση. Στο μεταξύ θα δω θέατρο, θα διαβάσω το «Ενάντια στη Μέρα» του Πίντσον και θα κάνω ένα ταξίδι.