Σχετικά άρθρα
ΚΟΣΜΑΣ ΧΑΤΖΗΣ |
Συντάχθηκε απο τον/την Μάριος Παϊτάρης | |||
Πέμπτη, 30 Μάιος 2013 07:42 | |||
Κοσμάς Χατζής «Όνειρο μου είναι να συμμετέχω σε ωραίες παραστάσεις που με ενδιαφέρουν, με μεστούς ρόλους με βάθος και έντονα συναισθήματα και που έχουν κάτι να πουν. Μου αρέσουν γενικώς οι προκλήσεις.»
Μίλησε μου για την παράσταση «Δέρμα» Το «Δέρμα» θα το χαρακτήριζα μια πολιτική περφόρμανς, προέκυψε από την ανάγκη των συντελεστών, ξεκινώντας από την Έλλη η οποία συνέθεσε την ομάδα και πρότεινε τις δομές. Να αναφερθούμε σε αυτό που συμβαίνει στην εποχή μας αλλά ταυτόχρονα να γίνει και μια αναδρομή σ’ όλη την σύγχρονη, νεοελληνική Ιστορία. Έχουμε αναφορές σε ιστορικά γεγονότα από το 1821 και μετά. Η όλη διαδικασία ήταν μια προσπάθεια ελεύθερης έκφρασης του καθενός και μέσα σ’ όλα αυτά έρχεται η Έλλη η οποία έχει αυτές τις δομές, παίρνει το προσωπικό στοιχείο του καθενός το εντάσσει στο γενικότερο πλαίσιο και έτσι δημιουργείται η παράσταση. Αυτό έχει και τρομερό ενδιαφέρον γιατί είναι μια διαδικασία που ταυτόχρονα σε εκφράζει προσωπικά, αλλά πρέπει να δεθείς σε μια ομάδα και να μην χαθεί ο προσωπικός χαρακτήρας του καθενός. Μια ομάδα δέκα ατόμων με δέκα διαφορετικές απόψεις σε ένα θέμα. Το κυριότερο που θέλαμε να καταθέσουμε, αυτό που ενδεχομένως έχω εγώ περισσότερη ανάγκη, είναι το γεγονός ότι δεν χάνεται τίποτα αν υπάρχει αναγνώριση των πραγμάτων, προσωπική ενδοσκόπηση του γιατί έχουμε φτάσει ως εδώ, ως άτομα, ως κοινωνία, ως πολιτική, τα πάντα. Και κυρίως να μην μείνεις στο «ώχ τι πάθαμε», λες και η ελληνική κοινωνία πριν την λεγόμενη κρίση ήταν μια χαρά και ξαφνικά ένα πρωί ένας πολιτικός λέει κόβονται οι μισθοί κι όλα καταστρέφονται... Νομίζω ότι κάποιος που ασχολούνταν με τα πράγματα και τον ενδιέφεραν να πηγαίνουν τα πράγματα όσο το δυνατόν καλύτερα, προβληματιζόταν σ’ αυτή την χώρα από τότε που απέκτησε μια στοιχειώδη αντίληψη. Έτσι ξεκινάει και η παράσταση «καταγγέλλοντας» όλο αυτό το πένθος στην χώρα. Και εντέλει αν πάθαμε κάτι, που δεν λέω σίγουρα κάτι πάθαμε, ας κάνουμε κάτι για αυτό. Εμείς προσωπικά μαζευτήκαμε, κάναμε μια ομάδα με πολύ αντίξοες συνθήκες, θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι, να καταθέσουμε κάτι, με πολύ χαρά και κυρίως με μια προσπάθεια ανάτασης. Είναι μια παράσταση που θέλει και νομίζω τα καταφέρνει, να έχει χιούμορ κυρίως. Σίγουρα είναι μια σκληρή παράσταση αλλά είναι όσο σκληρή για μένα είναι κι η ζωή. Είναι μια δουλειά που προέκυψε από την βαθιά ανάγκη των συντελεστών της, να εκφράσουν κάποια πράγματα.
Μίλησε μου για την συνεργασία με την Έλλη Παπακωνσταντίνου Η ‘Ελλη στον τομέα της περφόρμανς έχει ιδιαίτερες γνώσεις και μια ματιά εξωελληνική. Έχει ζήσει και σπουδάσει στο εξωτερικό και έχει αρκετές εμπειρίες που την βοηθούν να καταλαβαίνει το γενικότερο πλαίσιο με ένα διαφορετικό τρόπο και αυτό να το καταθέτει καλλιτεχνικά με μια ωραία απλότητα. Γιατί έχει σημασία να κάνεις κάτι το οποίο να λέει σημαντικά πράγματα με απλό τρόπο και όχι βαρυσήμαντα. Είναι πάρα πολύ καλή στο να χειρίζεται μια ομάδα και σου δίνει ένα βαθμό ελευθερίας, σου δίνει την δυνατότητα να καταθέτεις συνεχώς προτάσεις στην πρόβα.
Ποια είναι η γνώμη σου για την θεατρική παιδεία στην Ελλάδα; Το πρόβλημα με την θεατρική παιδεία στην Ελλάδα ξεκινά για μένα, με την πεποίθηση που υπάρχει ότι ο ηθοποιός θεωρείται λίγο-πολύ χομπίστας, με την κακή έννοια. Ο ηθοποιός θεωρείται από πολλούς ένα εμπειρικό επάγγελμα όπου οι περισσότεροι που το διδάσκουν απλά κομίζουν στους νέους την εμπειρία τους και την πεποίθηση ότι καθένας θα βρει μόνος του το δρόμο του. Σίγουρα είναι ένα πράγμα που πηγάζει από μέσα σου, αλλά σίγουρα από την άλλη το θέατρο, όπως έχουν δείξει και έρευνες, είναι μια μορφή επιστήμης. Πρέπει ο ηθοποιός να διαθέτει μια συγκεκριμένη τεχνική κατάρτιση και μέθοδο. Δυστυχώς η θεατρική παιδεία στην χώρα μας είναι ένα συνοθύλευμα, δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο «πλάνο» στις σχολές. Υπάρχουν σαφώς και εξαιρέσεις αλλά αυτός είναι ο κανόνας. Δεν υπάρχει κάποιος έλεγχος στην εισαγωγή των παιδιών στην δραματική, καμία ενημέρωση ουσιαστικά για το τι σημαίνει θέατρο και ηθοποιός, αυτό που βλέπω είναι μια γενικότερη εκμετάλλευση.
Ποιά στοιχεία πιστεύεις ότι πρέπει να διαθέτει ένας νέος ηθοποιός προκειμένου να ξεχωρίσει; Καταρχάς χρειάζεται συνέπεια. Είναι μια τέχνη που απαιτεί συνεχή εγρήγορση και να ενημερώνεσαι σε όλα τα επίπεδα. Ένας καλός ηθοποιός πρέπει να συνδυάσει ψυχή, μυαλό και σώμα και να τα ασκεί συνέχεια. Επίσης θεωρώ σημαντικό ο ηθοποιός να ξέρει σε ποια εποχή βρίσκεται αλλά και να βρίσκεται σε μια διαρκή αναζήτηση του τι είναι η ανθρώπινη φύση, να θέτει συνεχώς ερωτήματα. Και κάτι τελευταίο, να είσαι σοβαρός χωρίς να είναι σοβαροφανής και εντός και εκτός σκηνής. Είναι κάτι πολύ δύσκολο αλλά απαραίτητο. Η σοβαροφάνεια αδυνατίζει τα εκφραστικά σου μέσα και σε περιορίζει.
Ποιο θεωρείς υποκριτικά το δυνατό σου σημείο; Νομίζω θα έλεγα η πειθαρχία μου στο αντικείμενο και σε αυτό που ζητείται. Θεωρώ ότι είμαι αρκετά πειθαρχημένος σαν άτομο. Έχω την εντύπωση ότι αυτό είναι ένα από τα κλειδιά του καλού ηθοποιού. Γενικότερα θεωρώ ότι με πειθαρχία, καλή αντίληψη και με μια καλή πρώτη ύλη και φυσικά πολύ δουλειά, μπορείς να βγάλεις ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Κάνεις θεατρικά όνειρα; Υπάρχουν έργα ή ρόλοι που θα ήθελες πολύ να παίξεις; Δεν έχω όνειρο να παίξω συγκεκριμένους ρόλους, για να σου πω την αλήθεια. Θα ήθελα να παίξω κάποιους ρόλους αλλά μέσα από ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Όνειρο μου είναι να συμμετέχω σε ωραίες παραστάσεις που με ενδιαφέρουν, με μεστούς ρόλους με βάθος και έντονα συναισθήματα και που έχουν κάτι να πουν. Μου αρέσουν γενικώς οι προκλήσεις. Επίσης μου αρέσει πάρα πολύ ο κινηματογράφος.
Πες μου την γνώμη σου για τον ελληνικό κινηματογράφο. Ο κινηματογράφος στην Ελλάδα θεωρώ ότι είναι σε εμβρυικό στάδιο. Γίνεται μια προσπάθεια, είναι η αλήθεια, αλλά αυτό που μου λείπει στον ελληνικό κινηματογράφο είναι μια απλή καλή ταινία, με αρχή, μέση, τέλος. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, είναι θέμα σκηνοθετών, ηθοποιών, δεν ξέρω… Ίσως φταίει το γεγονός ότι δεν είχαμε ποτέ στην Ελλάδα ουσιαστική κινηματογραφική παιδεία. Ο κινηματογράφος θέλει μια άλλη τεχνική κατάρτιση και επένδυση σε όλους τους τομείς. Στο ελληνικό σινεμά έχει γίνει mainstream ένα κινηματογραφικό ύφος, το οποίο θα έπρεπε να είναι η εξαίρεση. Από την μια έχουμε την τηλεοπτική αισθητική που έχει περάσει στον κινηματογράφο και από την άλλη ένα ιδιαίτερο μη αφηγηματικό σινεμά. Φτιάξε μου το προφίλ του καλού σκηνοθέτη Ο καλός σκηνοθέτης πρέπει να έχει σαφή γνώση του τι θέλει να πει και να σηματοδοτήσει. Πρέπει να έχει και μια καθοδηγητική ικανότητα με τους ηθοποιούς. Όχι σε σημείο να σε φτάσει εκείνος να βρεις τον ρόλο, εσύ πρέπει να δουλέψεις για να βρεις αυτό που χρειάζεται. Αλλά ο σκηνοθέτης πρέπει να μπορεί να σε ξεκλειδώνει και σε βοηθά προς την σωστή κατεύθυνση, να σου δίνει το έναυσμα να πηγαίνεις λίγο παραπέρα.
Ποιά είναι εκείνα τα στοιχεία που κάνουν για σένα μια συνεργασία ιδανική; Θεωρώ πολύ σημαντικό το να υπάρχει κοινό όραμα και όσο είναι δυνατόν κοινοί κώδικες πάνω στην δουλειά. Επίσης ένα ακόμα στοιχείο είναι οι ικανοποιητικοί οικονομικοί όροι και οι σωστές επαγγελματικές συνθήκες. Αλλά το κυριότερο όπως σου είπα και πριν, είναι το κοινό όραμα και να υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον πάνω στην δουλειά.
Αν δεν ήσουν ηθοποιός με ποιο επάγγελμα θα ένιωθες εξίσου δημιουργικός; Δεν ανήκω στους ηθοποιούς που λένε ότι η υποκριτική είναι η ζωή μου. Την λατρεύω, μου δίνει μια απίστευτη ενέργεια και θα ήθελα να καταφέρω να βιοπορίζομαι αποκλειστικά από αυτήν. Αλλά γενικά αν χρειαστεί θα μπορούσα να κάνω και άλλα πράγματα, που να είναι κι αυτά δημιουργικά. Έχω τελειώσει και την ΑΣΣΟΕ και γενικά με ενδιαφέρει το «επιχειρείν», με μια ευρύτερη έννοια. Για μένα ο άνθρωπος πρέπει να μπορεί να είναι δημιουργικός παντού. Έχω δει καλλιτέχνες που δεν είναι καθόλου δημιουργικοί και άλλους ανθρώπους σε μη καλλιτεχνικά επαγγέλματα, που έχουν μια εντυπωσιακή δημιουργικότητα. Τι πιστεύεις για το μέλλον των θεατρικών ομάδων; Από την στιγμή που τελείωσα την σχολή συνεργάστηκα κάθε σαιζόν και με μια διαφορετική ομάδα. Νομίζω, ζούμε σε μια εποχή όπου οι ομάδες είναι μονόδρομος για τους νέους δημιουργούς. Θεωρώ πως δεν είναι απαραίτητα καλό το ότι υπάρχουν τόσες πολλές ομάδες. Για μένα για να κάνεις μια επαγγελματική παράσταση και να την αντιμετωπίσεις ως τέτοια, θέλει αρκετή κατάθεση, κόπο και πολύ σοβαρότητα. Υπάρχουν ομάδες που έχουν φέρει νέα πράγματα αλλά νομίζω ότι υπάρχουν και ομάδες οι οποίες θα έπρεπε να λειτουργούν σ’ ένα άλλο πλαίσιο, πιο ερασιτεχνικό. Πρέπει σιγά-σιγά στον χώρο να υπάρξει μια σαφέστερη κατεύθυνση ως προς τον επαγγελματισμό και νομίζω ότι αυτό θα φέρει και καλύτερα καλλιτεχνικά αποτελέσματα. Πρέπει λίγο να «μαζευτεί» η κατάσταση. Καταλαβαίνω και μου αρέσει πάρα πολύ που υπάρχει τόση ανάγκη δημιουργίας. Πρέπει όμως να δούμε οι ηθοποιοί τι επαγγελματικούς όρους θέλουμε να θέσουμε και υπό ποιες προϋποθέσεις κάποιοι ηθοποιοί αποκαλούμαστε επαγγελματίες ή όχι. Πρέπει να υπάρξουν πιο σαφείς δομές, ξεκινώντας από τα κριτήρια εισαγωγής σε μια δραματική σχολή.
Τι πιστεύεις για το μέλλον του ελληνικού θεάτρου, σε σχέση με την περίοδο που διανύουμε; Αν μιλήσουμε με καθαρά επαγγελματικούς όρους, δηλαδή συμβάσεις, οικονομικούς όρους, βιοπορισμό γενικότερα, τα πράγματα έχουν χειροτερέψει αλλά δεν ήταν ποτέ και ιδιαίτερα καλά, στον συγκεκριμένο κλάδο. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν, κάποια κενά στους τομείς που αφορούν το οικονομικό κομμάτι για έναν ηθοποιό. Υπήρχε ένα σύστημα που μπορούσε να εξασφαλίσει στον ηθοποιό κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα με την τηλεόραση. Τώρα που το σύστημα καταρρέει είναι μια ευκαιρία να αρχίσουμε από μια άλλη βάση να θέσουμε καλύτερους συλλογικούς όρους, να υπάρξει μια πιο ουσιαστική συλλογικότητα στους ηθοποιούς, μια συσπείρωση.
Στην Ελλάδα έχουμε περάσει από το low budget theatre στο no budget theatre, μίλησε μου για αυτό. Κοίτα σαν ηθοποιός δεν μου αρέσει, είναι το επάγγελμα μου, θέλω να μπορώ να βιοπορίζομαι από αυτό. Στο κομμάτι το παραστατικό, μπορεί να έχει ενδιαφέρον να παίζουμε με ένα φως και μια καρέκλα αλλά δεν μπορεί αυτό να είναι ο κανόνας. Αυτό που με προβληματίζει στο ελληνικό θέατρο είναι ότι κάτι που πρέπει να είναι εξαίρεση, έχει γίνει ο κανόνας.
Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια; Αυτή την περίοδο επικεντρώνομαι στο «Δέρμα», υπάρχουν κάποια σχέδια και σκέψεις, αλλά όχι κάτι ανακοινώσιμο.
Η παράσταση «Δέρμα» σε σύλληψη και σκηνοθεσία Έλλης Παπακωνσταντίνου θα παίζεται μέχρι τις 09/06. Διεύθυνση: Ορφέως 174, Βοτανικός Τηλέφωνο για κρατήσεις: 210.3453203 Παραστάσεις: Τρίτη (21/05, 28/05, 04/06), Παρασκευή (24/05, 31/05, 07/06), Σάββατο (25/05, 01/06, 08/06), Κυριακή (26/05, 02/06, 09/06) Ώρα: 21:00 Είσοδος: Γενική είσοδος 10 € , Μειωμένο 5€ To ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟ, για τη διευκόλυνσή σας, εξασφάλισε λεωφορείο χωρητικότητας 17 θέσεων το οποίο θα πραγματοποιεί δρομολόγιο, τις ημέρες των παραστάσεων, από τη στάση του μετρό «Ελαιώνας» προς το ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟ στις 20:45 και μετά το τέλος της παράστασης επιστροφή πάλι στην ίδια στάση μετρό. Αναζητήστε το λεωφορείο «ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟ».
|