Τάσος Τζιβίσκος

Ένας νέος ηθοποιός  πρέπει να θέτει υψηλούς στόχους και να μην ησυχάζει μέχρι να τους κατακτήσει.

Ο Τάσος Τζιβίσκος γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα κι αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Δήμου Αγίας Βαρβάρας «Ιάκωβος Καμπανέλλης» το 2009. Φέτος βρίσκεται στο Πολυχώρο «Vault» όπου συμμετέχει στην κωμωδία του Χάρη Ρώμα «Elizadeth» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά.  Ο νεαρός ηθοποιός με το ιδιαίτερο ταλέντο στην κωμωδία, μιλάει στο «Επί Σκηνής» για την συνεργασία του με τον Δημήτρη Καρατζιά και τους υπόλοιπους ηθοποιούς της παράστασης «Elizadeth» αλλά και για τον ιδιόρρυθμο ρόλο του σε αυτή, καθώς και για την κρίση στο θέατρο και τα θεατρικά του όνειρα.

Μίλησε μου για την μέχρι τώρα πορεία σου στο θέατρο

Η πορεία μου στο θέατρο ξεκίνησε το 2005 όταν μπήκα στη δραματική σχολή από την οποία αποφοίτησα τέσσερα χρόνια μετά. Η πρώτη μου γνωριμία με το θέατρο έγινε όσο ήμουν ήδη στη σχολή, αφού συμμετείχα σε διάφορες παραστάσεις. Τα πρώτα μου επαγγελματικά ωστόσο βήματα ξεκίνησαν αμέσως μόλις βγήκα από τη σχολή. Η πρώτη παράσταση που συμμετείχα ήταν το «Φάντο και Λίς», με το «Θέατρο Του Πανικού». Στη συνέχεια ήρθε ο Δημήτρης Καρατζιάς και το «Elizadeth», στο πρώτο του ανέβασμα. Αργότερα συνεργάστηκα με τον σκηνοθέτη  Άντυ Παπαδημητρίου και τον Κώστα Ανταλόπουλο στο ανέβασμα του κλασσικού μονολόγου του B.M. Koltes, «Η Νύχτα Μόλις Πριν Από Τα Δάση» στο θέατρο Μεταξουργείο σαν βοηθός σκηνοθέτη. Ώσπου φτάνουμε στη φετινή σεζόν που στο πρώτο μισό της, συνεργάστηκα με την Έφη Μεράβογλου στην παράσταση Dreamville και στο δεύτερο μισό που διανύουμε συνεργάζομαι και πάλι με τον Δημήτρη Καρατζιά στην παράσταση «Elizadeth», που αυτή τη φορά ανεβαίνει στο «VAULT» Theatre Plus στον Βοτανικό.

Μίλησε μου για την παράσταση «Elizadeth» και για την συνεργασία με τον Δημήτρη Καρατζιά και τους υπόλοιπους ηθοποιούς της παράστασης.

Το «ElizaDeth» είναι μια θεότρελη κωμωδία για τον κόσμο του θεάτρου. Μας μεταφέρει στην Ελλάδα του 2015 με την κρίση και την ανεργία να έχουν φτάσει σε ακόμα μεγαλύτερα ύψη απ' ότι είναι σήμερα. Στον κλάδο των ηθοποιών η ανεργία είναι στο 92% με αποτέλεσμα όλοι οι αστέρες της τηλεόρασης και του θεάτρου να είναι αναγκασμένοι να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά ώστε να επιβιώσουν. Τότε έρχεται μια θεατρική συγγραφέας και παραγωγός η οποία έχοντας την χορηγία ενός φιλοβασιλικού συλλόγου συγκεντρώνει ένα θίασο για να ανεβάσει μία παραλλαγή του έργου «Μαρία Στιούαρτ» του Σίλερ, σε μορφή μιούζικαλ. Αυτό που βλέπει το κοινό είναι η διαδικασία του χτισίματος της παράστασης μέσα από τις εξαντλητικές και θεότρελες πρόβες μέχρι το ανέβασμα της παράστασης και τα όσα θεότρελα συμβαίνουν σ’ όλο αυτό το «ταξίδι». Πρόκειται στην ουσία για θέατρο μέσα στο θέατρο και το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση είναι ότι το κοινό δεν μένει μόνο στο ρόλο του θεατή αλλά του δίνεται η ευκαιρία να πάρει μέρος σ’ όλο αυτό το πανδαιμόνιο... Με τις Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη, Δήμητρα Κολά, Αλκμήνη Σταθάτου δουλεύουμε για δεύτερη φορά μαζί και είμαστε κατι παραπάνω από συνεργάτες πλέον. Με τους υπόλοιπους (Φωτεινή Τσακίρη, Γιώργο Σειταρίδη, Σαράντο Γεωγλερή, Πάνο Μπρατάκο, Παντελίτσα Λοϊζου)  είναι η πρώτη φορά και ομολογώ ότι το πάντρεμα ήταν άκρως επιτυχημένο. Μοιραζόμαστε όλοι το ίδιο πάθος για αυτό που κάνουμε και αυτό βγαίνει και στις παραστάσεις αφού εκτός από το κοινό, το διασκεδάζουμε και εμείς με την ψυχή μας. Όλα αυτά βέβαια έχουν επιτευχθεί κυρίως λόγο του Δημήτρη Καρατζιά που με την αγάπη και την ηρεμία που βάζει σε ότι κάνει μας ένωσε όλους σε μία δεμένη ομάδα που χαίρεται να δίνει σε κάθε παράσταση το 100% της και να κάνει τον κόσμο να περνάει ένα απίστευτο δίωρο τρελού γέλιου!

Πες μου λίγα λόγια για τον Έλτον Λεμπέση.

Ο 'Ελτον Λεμπέσης τον οποίο και υποδύομαι είναι ο ιδιόρρυθμος  ανιψιός της Τερέζας Λεμπέση, η οποία σαν παραγωγός και συγγραφέας της παράστασης τον επιβάλει στους υπόλοιπους συντελεστές. Ο Έλτον είναι ένας νέος μουσικός με σπουδές στο Λονδίνο που καλείται να ντύσει μουσικά την παράσταση. Οι συνθέσεις του βέβαια, αν και για τον ίδιο είναι «oriδinal» ίσως να θυμίζουν κάτι από ήδη γνωστές επιτυχίες που έχουμε ξανακούσει, πράγμα το οποίο φέρνει τις πρώτες συγκρούσεις μέσα στον θίασο. Ο ίδιος πιστεύει και υποστηρίζει μέχρι τέλους τις συνθέσεις και το ταλέντο του και με την συνδρομή της Τερέζας όχι μόνο καταφέρνει να επιβάλει τις μουσικές του  αλλά κερδίζει τη συμμετοχή του στη παράσταση και σαν ηθοποιός εκτός από μουσικός μ’ απρόβλεπτες συνέπειες...

Ποια πιστεύεις ότι είναι εκείνα τα στοιχεία που πρέπει να διαθέτει ένας νέος ηθοποιός για να ξεχωρίσει;

Δεν ξέρω αν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, γιατί δεν ξέρω αν υπάρχει συνταγή επιτυχίας και ποια είναι αυτή. Τα μόνα στοιχεία που κατά τη γνώμη μου πρέπει να διαθέτει ένας νέος ηθοποιός και που διαθέτω κι εγώ είναι η όρεξη για δουλειά, και η δίψα να εξελίσσεται συνεχώς σε όλο και καλύτερο ηθοποιό κι επαγγελματία. Ένας νέος ηθοποιός, κατά τη γνώμη μου, αν θέλει να ξεχωρίσει πρέπει να θέτει υψηλούς στόχους και να μην ησυχάζει μέχρι να τους κατακτήσει.

Αν δεν ήσουν ηθοποιός, με ποιο επάγγελμα θα ένιωθες εξίσου δημιουργικός;

Η υποκριτική για μένα είναι κάτι παραπάνω από ένα επάγγελμα. Δεν μπορώ να την βάλω στην ίδια κατηγορία με τις άλλες δουλειές που έχω κάνει. Είναι μια ανάγκη μου. Δεν δουλεύω σαν ηθοποιός για να ζήσω. Ζω για να δουλεύω σαν ηθοποιός. Για βιοποριστικούς λόγους θα μπορούσα να κάνω οποιαδήποτε δουλειά. Αλλά σίγουρα σε καμία άλλη,  δεν θα ένιωθα εξίσου δημιουργικός όσο στην υποκριτική.

Ποιο θεωρείς υποκριτικά το δυνατό σου σημείο;

Μου είναι δύσκολο να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση γιατί είμαι ακόμα πολύ νέος για να μπορώ να αξιολογήσω τον εαυτό μου σε τέτοιο βαθμό. Σίγουρα έχω δυνατά σημεία όπως επίσης και αδυναμίες. Αυτή τη στιγμή όμως είμαι στο σημείο που κοιτώ τις αδυναμίες μου, για να μπορέσω να τις διορθώσω και να γίνομαι συνεχώς καλύτερος. Στο μέλλον ελπίζω να φτάσω στο σημείο να μπορώ να απαντάω σε παρόμοιες ερωτήσεις με μεγαλύτερη άνεση. 

Τι είδους παραστάσεις σου αρέσουν, είτε σαν ηθοποιός είτε σαν θεατής;

Δεν έχω συγκεκριμένο κριτήριο επιλογής στις παραστάσεις που παρακολουθώ. Στην Αθήνα του 2013 άλλωστε οι επιλογές για θέατρο είναι πάρα πολλές. Έχω απολαύσει παραστάσεις από μικρές θεατρικές ομάδες σε μικρά θεατράκια, όπως επίσης πανάκριβες παραγωγές σε μεγάλα θέατρα. Όταν μια παράσταση είναι φτιαγμένη με μεράκι κι αγάπη από τους συντελεστές της τότε με έχει κερδίσει κι εμένα σαν θεατή.

Τι είναι για σένα καλός σκηνοθέτης;

Από τη μικρή εμπειρία μου στο χώρο έχω την εντύπωση πως ένας σκηνοθέτης που αντιμετωπίζει τους ηθοποιούς του σαν συνεργάτες, με σεβασμό, που ξέρει ακριβώς τι ζητάει απ αυτούς, όπως και πως να το πάρει αυτό, που δημιουργεί κατάλληλες συνθήκες για να αποδώσουν και που με την παρουσία του και τις οδηγίες του εμπνέει τους ηθοποιούς του, δεν μπορεί παρά να είναι χαρισματικός.

Τι θεωρείς σωστό και τι λάθος πάνω στην σκηνή;

Σωστό πάνω στη σκηνή θεωρώ οτιδήποτε προκύπτει μέσα από συνεργασία ηθοποιού και σκηνοθέτη στις πρόβες. Λάθος κατά τη γνώμη μου είναι οτιδήποτε δεν είναι άκρως υποστηριγμένο και σπάει το ρυθμό τις παράστασης.

Κάνεις θεατρικά όνειρα; Υπάρχουν ρόλοι ή έργα που θα ήθελες να παίξεις;

Και μόνο το γεγονός ότι μπορώ να δουλεύω πάνω σε κάτι το οποίο αγαπάω και με γεμίζει τόσο πολύ είναι από μόνο του ένα όνειρο μου, που έχει γίνει πραγματικότητα. Είμαι άνθρωπος που γενικότερα κάνει όνειρα, οπότε θα ήταν αδύνατο τα όνειρα αυτά να μην αφορούν και την πορεία μου στο χώρο του θεάτρου και της υποκριτικής. Αντιμετωπίζω κάθε νέο ρόλο με χαρά και ενθουσιασμό. Το όνειρο μου αυτή τη στιγμή είναι να συνεχίσω να δουλεύω στο θέατρο για πολλά χρόνια ακόμα.

Ποιά είναι η γνώμη σου για το μέλλον του ελληνικού θεάτρου σε σχέση με την περίοδο που διανύουμε;

Η περίοδος που διανύουμε είναι μια περίοδος βαθιάς κρίσης κι  όπως λένε, οι τέχνες σε περιόδους κρίσης ανθούν. Αυτό βέβαια δε ξέρω κατά πόσο ισχύει στις μέρες μας μιας και το επάγγελμα των ηθοποιών γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Όλο και περισσότεροι συνάδελφοι μένουν άνεργοι κι αρκετοί από αυτούς που δουλεύουν δεν αμείβονται. Ελπίζω ότι τα πράγματα θα καλυτερεύσουν και πιστεύω ότι είναι στο χέρι της γενιάς μας να το καταφέρει αυτό και να φτιάξει το θέατρο του αύριο. Απ’ αυτά που βλέπω και από τους ανθρώπους που έχω συναντήσει μέχρι στιγμής στην καριέρα μου είμαι πολύ αισιόδοξος. Αν καταφέρουμε να χρησιμοποιήσουμε το σοκ της κρίσης και να επωφεληθούμε απ’ αυτό τότε το μέλλον του Ελληνικού θεάτρου είναι πολύ ευοίωνο.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Όπως συνηθίζει να λέει ο λαός και έχω ξαναπεί κι εγώ, όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει. 'Έτσι κι εγώ το μόνο που θέλω για το μέλλον είναι να είμαι καλά και να δουλεύω όσο το δυνατό περισσότερο για να γίνομαι καλύτερος σαν ηθοποιός. Ας αρκεστούμε σ’ αυτό για τώρα...