Ρόουζ

του Μάρτιν Σέρμαν

«Αν έχεις ζήσει τον πόλεμο και έχεις επιζήσει σίγουρα δεν θα καταλάβαινες τι χρειάζεται η δημόσια εικόνα…»

Η Ρόουζ είναι μια γυναίκα που επέζησε του ολοκαυτώματος. Είναι ευαίσθητη αλλά και σκληρή αφού είδε την οικογένειά της να διαλύεται, τους αγαπημένους της να χάνονται, όλο το οικοδόμημα της ζωής της να καταρρέει. Μια σύμπτωση την κράτησε ζωντανή κι αυτή η ίδια σύμπτωση την φέρνει ξανά και ξανά αντιμέτωπη με το δίλλημα, την σκληρότητα, την ανάγκη για αξιοπρέπεια και την ομορφιά των μικρών πραγμάτων που σε βοηθάει να σταθείς στα πόδια σου όταν όλα γύρω σου γκρεμίζονται. Η ηλικιωμένη γυναίκα ανάμεσα σε φράσεις και σιωπές, ανάμεσα σε κέρδη και απώλειες, ξεχνώντας κι αναθυμούμενη, έρχεται ξανά και ξανά αντιμέτωπη  με όλα όσα την υπερβαίνουν κι επανακαθορίζει τα μέτρα της καθώς με τα χρόνια το παρελθόν ξεχνιέται, τα θύματα γίνονται επίδοξοι θύτες κι εκείνη που φέρει τις μνήμες της σαν ανεξίτηλα βιώματα, σαν τμήματα της ίδιας της, της σάρκας, μπορεί να δει το μέλλον να επαναλαμβάνει τις φρίκες και τα λάθη του με έναν διαφορετικό αλλά κι ολόιδιο τρόπο, κατά την τάση της ιστορίας να ξαναδίνει σ’ όσους τα λησμονούν, τα σκληρά της μαθήματα. Το ραντεβού της Ρόουζ με την ιστορία είναι κρίσιμο, η συνθήκη μετατρέπει μια απλή ανώνυμη γυναίκα των κρεματορίων και των στρατοπέδων συγκέντρωσης σε σύμβολο του ανθρώπου που συνθλίβεται στις μυλόπετρες της εξουσίας για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα εκείνων που τυφλωμένοι από την ύβρη τους, αιματοκυλούν λαούς και έθνη.

Η Ζωή Λάσκαρη σήκωσε πάνω της όλο αυτό το βάρος έχοντας πίσω της και μια εξαιρετική ερμηνεία του ρόλου από την Αντιγόνη Βαλάκου σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη. Και κατάφερε να είναι η Ρόουζ με μια σεμνότητα κι ένα σκηνικό ήθος αδιαπραγμάτευτο. Η καθοδήγηση του Σαπίρο βρήκε το στόχο της σε μια ολοφάνερα πειθαρχημένη και έξυπνη ηθοποιό η οποία ανέδειξε τις λεπτομέρειες, ισορρόπησε τις ανατροπές, αξιοποίησε την ηλικία της ηρωίδας χωρίς να καταφύγει σε σχήμα, έπαιξε με τα ηχοχρώματα της φωνής της, με τα βλέμματα, με τα εκφραστικά της χέρια… Μέσα από μια σειρά διακριτικών αλλά καθοριστικών εναλλαγών, ζωντάνεψε τις εικόνες της Ρόουζ σαν να τις ξαναζούσε, απέδωσε το συγκινησιακό υλικό στην κόψη όπως ακριβώς υπονοεί το κείμενο, χωρίς να καταφύγει σε υπερβολές και με σεβασμό στην ιδιοσυγκρασία της ηλικιωμένης γυναίκας η οποία έχει την ικανότητα να υπερκεράζει διαρκώς τις απώλειες στο όνομα της συνέχισης της ζωής. Μια αξιόλογη ερμηνεία από μια ώριμη υποκριτικά ηθοποιό που μπορεί πια όχι μόνο να δοκιμάζει τις δυνάμεις της σε δύσκολους στίβους αλλά και να ανταπεξέρχεται με αρωγούς το πολύτιμο ένστικτό της, την σκηνική της εμπειρία και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της. Η ατμόσφαιρα ενισχύθηκε από το λιτό αλλά κι εντυπωσιακό ταυτόχρονα σκηνικό, τους ατμοσφαιρικούς, διακριτικούς φωτισμούς, τις προβολές και την σοφή επιλογή των μουσικών ακουσμάτων.

Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν μέχρι τις 6 Μαΐου

Απόδοση: Μιμή Ντενίση

Σκηνοθεσία: Adolf Shapiro

Σκηνικά: Μιχάλης Σδούγκος

Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Ερμηνεία: Ζωή Λάσκαρη

Θεατρική Σκηνή «ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ»
Καστοριάς 34-36

Βοτανικός

Τηλέφωνο: 210-3477878

Παραστάσεις: Σάββατο: 21:15 , Κυριακή: 18:00, Δευτέρα: 20:00
Τιμές Εισιτηρίων:
Γενική είσοδος 18 ΕΥΡΩ
Φοιτητικό: 15 ΕΥΡΩ
Ομαδικό: 10 ΕΥΡΩ
Στις παραστάσεις της Δευτέρας γενική είσοδος: 10 ευρώ

Για άτομα με κινητικά προβλήματα υπάρχει ειδικό lift για την πρόσβασή τους στο θέατρο
Επιμέλεια Νικόλας Αρώνης