Σχετικά άρθρα
| ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Ιφιγένεια Καφετζοπούλου |
| Τρίτη, 14 Φεβρουάριος 2017 14:39 |
|
Το κορίτσι του λύκου Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Κριστιάν Μπομπέν «La folle allure»
Εάν θεωρήσουμε τον μονόλογο έναν εσωτερικευμένο διάλογο, παρακολουθώντας Το κορίτσι του λύκου ταξιδεύουμε μαζί με την ηρωίδα του έργου, τη Λούσι στον προσωπικό της διάλογο με την διαδρομή της ζωής της αφενός κι αφετέρου τον διάλογο που ανοίγεται μέσω της διαδρομής αυτής, με τους θεατές. Συνδιαλέγεται με τις διαφορετικές πτυχές-ρόλους του εαυτού της, που επιλέγει να ενσαρκώσει, αλλά και να απορρίψει στην πορεία που καλύπτει όλο το ζωτικό της φάσμα, από τα πρώιμα παιδικά της χρόνια, έως την αναπόφευκτη δύση. Η Ειρήνη Φαναριώτη ξεκινά την αφήγηση ψιθυριστά και την τελειώνει χαμηλόφωνα. Ψιθυριστά σα να μας μυεί σε έναν κόσμο μυστικό ή εύθραυστο, όπου πρέπει να εισέλθουμε προσεκτικά για να μη σπάσει. Διότι εύθραυστο είναι το καθετί όταν γεννιέται, όταν ξεκινά, όπως το κορίτσι που γεννιέται εκείνη τη στιγμή, μέσω της πνοής που του δίνει η δραματοποίησή του. Χαμηλόφωνα επιτελείται και ο αποχαιρετισμός του θεατή, η λήξη της παράστασης, η οποία συμπίπτει με την φθορά, την κούραση και την βαρύτητα που κουβαλά ένα ηλικιωμένο πλέον σώμα. Η Φαναριώτη κατορθώνει να αποδώσει την ηρωίδα στο σύνολο των ηλικιακών της σταθμών με ιδιαίτερη άνεση και ακρίβεια, πραγματοποιώντας διαρκείς μεταβάσεις-άλματα και εκπληρώνοντας έναν υποκριτικό άθλο.
Το τσίρκο και ο λύκος σύμβολα της παιδικής της ηλικίας, το οικοτροφείο και οι πρώτοι έρωτες, χαρακτηριστικά της εφηβείας, ένα σώμα που σταδιακά βαραίνει και γειώνεται αντανακλά την άχρωμη έγγαμη ζωή, ενώ το σώμα που εκτινάσσεται απότομα, την ζωτική πνοή του παράνομου έρωτα, το ξέσπασμα. Και ύστερα ένα σώμα ακίνητο, καθηλωμένο στη σεζλόνγκ που το στηρίζει, όντας ανίκανο να στηριχθεί πλέον μόνο του. Ο κόσμος του τσίρκου καταλήγει σκιά στον τοίχο. Μια ωχρή αντανάκλαση; Το μοτίβο του τσίρκου επανέρχεται στο κατώφλι του θανάτου. Ο ψευδαισθησιακός κόσμος του τσίρκου, πλέον αντιπροσωπευτική μεταφορά της ζωής σαν μια ψευδαίσθηση. Αλλά και το μοτίβο του λύκου επανέρχεται, μέσω του γούνινου σκεπάσματος της Λούσι. Σαν το σύμβολο ενός πρωτόγονου και γι’ αυτό πρωτόγνωρου ενστίκτου, το οποίο κυοφορεί το μυστήριο και υποθάλπει τον κίνδυνο, το οποίο χλευάζει τον πολιτισμό και την κοινωνικά επιβεβλημένη κανονικότητα. Πόσο εύκολη ή μάλλον κατά πόσο εφικτή είναι εν τέλει η απόδραση; Η απόδραση από την αρχή της κανονικότητας; Και ο λύκος εν τέλει κατά πόσο βρίσκεται μακριά και έξω από τον πολιτισμό; Μήπως στην προσπάθεια να εξαφανιστούμε και να απομακρυνθούμε από αυτόν, καταλήγουμε τελικά μέσα στην ίδια την καρδιά του; Στην βάση και στο βάθος κάθε διανθρώπινης επαφής; Το homo homini lupus. Κατάρα ή αναγκαιότητα; Έχει σημασία τελικά;
Μετάφραση - Διασκευή - Σκηνοθεσία: Ομάδα Terre de Semis, Ειρήνη Φαναριώτη Παίζει η ηθοποιός: Ειρήνη Φαναριώτη Θέατρο Του Νέου Κόσμου-Δώμα Αντισθένους 7 και Θαρύπου Νέος Κόσμος (Στάση μετρό Συγγρού Φιξ) Δευτέρα-Τρίτη: 21:15 Μέχρι 11.4.2017 Εισιτήρια: Κανονικό 12€, Φοιτητικό 10€, Ανέργων 8€
|
