Ο Συλλέκτης

βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του John Fowles

(Σε προσαρμογή της Τρισευγένης Αδαμοπούλου)

Ο Φρέντερικ Κλέγκ, συλλέκτης πεταλούδων, απαγάγει και φυλακίζει στο υπόγειο του σπιτιού του την φοιτήτρια Μιράντα Γκρέυ. Παρακολουθούμε το χρονικό αυτής της απαγωγής όπου οι ρόλοι θύτη-θύματος εναλλάσονται διαρκώς.

Η Τρισεύγενη Αδαμοπούλου πραγματοποίησε ουσιαστικά μια ριζική διασκευή του γνωστού έργου όπου πέρα από την αρχή και το τέλος της ιστορίας, όλη η επιμέρους πλοκή είναι αλλαγμένη αρκετά, με τους διαλόγους και την προσέγγιση των χαρακτήρων να βρίσκονται αρκετά μακριά από το πνεύμα του πρωτότυπου. Το δραματουργικό ύφος αλλάζει ριζικά και από ένα ψυχολογικό θρίλερ υπόγειων εντάσεων και υποβόσκουσας αγωνίας μετατρέπεται σε ένα ρομαντικό δράμα χαρακτήρων με την απαγωγή να αποτελεί απλά την αφορμή για να παρακολουθήσουμε μια ιδιάζουσα ερωτική ιστορία. Ενδιαφέρουσα ίσως αυτή η οπτική αλλά έχω την εντύπωση ότι το έργο του Fowles δεν προσφέρεται για τέτοιου τύπου δραματουργικές προσεγγίσεις.

Η παράσταση σκηνοθετικά κινείται, όπως είναι φυσικό, στο ύφος που υπαγορεύει η ίδια η θεατρική διασκευή. Ο Γιάννης Κωνσταντακόπουλος προσπερνά το αισθητικό ύφος του έργου και την ανάλυση της τυπολογίας αυτών των δύο χαρακτήρων και επικεντρώνεται στις συνέπειες και τις αντιθέσεις που προκαλεί μια «συμβίωση» δύο τελείως διαφορετικών μεταξύ τους ανθρώπων. Ουσιαστικά σκηνοθετεί το έργο σαν ένα ρομαντικό δράμα χαρακτήρων μεταλλάσσοντας σε μεγάλο βαθμό την δομή και το ύφος του. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα σκηνική ανάγνωση όπου η σκηνοθετική γραμμή υπηρετεί πιστά  τα υφολογικά μοτίβα του είδους αλλά κατά την γνώμη μου υπάρχουν πολλά άλλα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου όπου μπορείς να μελετήσεις και να αποδώσεις σκηνικά τις ερωτικές αντιθέσεις όταν δύο άνθρωποι από τελείως διαφορετικούς κόσμους και κοινωνικές προσλαμβάνουσες βρίσκονται σε μια τέτοια ή παρόμοια κατάσταση. Η σκηνοθεσία εμπεριέχει κάποια ενδιαφέροντα ευρήματα αλλά ο ρυθμός της δεν είναι σε όλη την διάρκεια της παράστασης εξίσου σφιχτοδεμένος. Ωστόσο υπάρχουν αρκετές σκηνές με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.

Ενδιαφέρουσα η ερμηνεία της Ειρήνης Φαναριώτη η οποία ενσαρκώνει με αρκετή πειστικότητα την Μιράντα αν και σε κάποιες στιγμές του έργου, γίνονται ορατές ορισμένες τεχνικές της αδυναμίες. Ο Ιωάννης Παπαζήσης από την άλλη, νομίζω βρίσκεται αρκετά μακριά από την υποκριτική του ιδιοσυγκρασία σ’ αυτόν τον ρόλο κι επικεντρώνεται σε ένα σχήμα αρκετά αφελές παρόλη την εντυπωσιακά άρτια τεχνική του. Πιστεύω ότι ο ρόλος του συλλέκτη θα του πήγαινε περισσότερο αν η σκηνοθετική γραμμή ήταν πιο κοντά στο πρωτογενές ύφος του έργου. Τότε θα είχε την ευκαιρία να αποτυπώσει ένα ερμηνευτικό αποτέλεσμα πιο νευρώδες και με έντονη εσωτερική δυναμική που του ταιριάζει περισσότερο.

Μετάφραση-Προσαρμογή: Τρισεύγενη Αδαμοπούλου 
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κωνσταντακόπουλος
Σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Κίνηση: Σάσα Κωνσταντακοπούλου
Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μυρσίνη Γιαννακοπούλου
Φωτογραφίες παράστασης: Ρούλα Ρέβη.

Παίζουν:

Kλεγκ: Ιωάννης Παπαζήσης
Μιράντα: Ειρήνη Φαναριώτη.

«Θέατρο 104»

Κεντρική Σκηνή

Ευμολπιδών 41

Γκάζι

Τηλέφωνο: 2103455020

www.104.gr.

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 21.30

Τιμή εισιτηρίου: 15 ευρώ

Διάρκεια παράστασης: 90'