Σχετικά άρθρα
ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΟΥΤΣΟΓΛΟΥ |
Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη | |||
Τρίτη, 04 Ιούνιος 2019 11:49 | |||
Σοφία Παπουτσόγλου στον «Ουρανό κατακόκκινο» «Μόνο στο θέατρο θέλω να βρίσκομαι».
Η Σοφία Παπουτσόγλου σκηνοθετεί και ερμηνεύει τον μονόλογο «O Ουρανός κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη. Η παράσταση έχει προϊστορία και μάλιστα «πήγε» και «φυλακή». Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο 2ο Φεστιβάλ Θεατρικού μονολόγου τον Οκτώβριο 2018, στον Πολυχώρο ΕύΠολις Θέατρο στο Ν. Κόσμο, λαμβάνοντας τον 3ο έπαινο. Ακολούθησαν τέσσερις ακόμα παραστάσεις στο ίδιο θέατρο και μια παρουσίαση τον Απρίλιο του 2019 στο Σωφρονιστικό Κατάστημα Γυναικείων Φυλακών ΙΙ Κορυδαλλού. Η Σοφία Αποστόλου, η ηρωίδα του έργου είναι γόνος μιας αστικής οικογένειας, καθηγήτρια γαλλικής στο Δημόσιο με ανώτερες σπουδές στη Φιλολογία, κάτοχος επίσης της αγγλικής και της ρωσικής, χήρα ενός ωραίου άντρα αλλά κομμουνιστή, απολυθείσα λόγω αλκοολισμού, ζει πια απέναντι από τις φυλακές Κορυδαλλού όπου είναι έγκλειστος ο άσχημος και αφελής γιος της. Ελπίδες και όνειρα διαψεύδονται μαζί με τις αξίες και τις ιδεολογίες της, με την ίδια να μπλέκεται μαζί με το παιδί της σε περίεργες «μπίζνες» εμπορίου κοριτσιών από χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Ας δώσουμε το λόγο στην Σοφία που υποστηρίζει τις επιλογές της, με το ίδιο επαναστατικό πείσμα το οποίο διακρίνει και την ομώνυμη ηρωίδα που ενσαρκώνει, ακολουθώντας το ένστικτό της. Ποια είναι η σχέση της Σοφίας με τον γιο της; Πως εφάπτεται της σχέσης της με τον άντρα της; Η σχέση της Σοφίας Αποστόλου, που είναι η κεντρική ηρωίδα του μονόπρακτου με τον γιο της είναι αντιφατική, το ίδιο και με τον άντρα της. Η προσωπική της μοναξιά ενυπάρχει στο γάμο, που λήγει πρόωρα με τον θάνατο του και με την φυλάκιση του παιδιού τους. Παντρεύεται έναν ωραίο αλλά κομμουνιστή άντρα κι ο γιος τους άσχημος, αγράμματος και ανεπάγγελτος καταλήγει στην φυλακή. Κανείς από τους δύο δεν αντιπροσωπεύει την καλή αστική τάξη από την οποία προέρχεται. Αυτή όμως είναι και η επανάσταση της. Υποστηρίζει, μέχρι τέλους τις επιλογές της.
Πως διαχειρίζεται η γυναίκα Σοφία το τραύμα της ενηλικίωσης της σε ένα κόσμο που κυριαρχεί το λευκό, δυτικό, αρσενικό και με ποιο τρόπο την εξελίσσει το θαύμα της εξέγερσής της. Η Σοφία Αποστόλου, παρόλο που κατάγεται από άλλη κοινωνική τάξη και είναι μορφωμένη, κάνει από την αρχή κιόλας την δική της επανάσταση με τις επιλογές της: Ο κομμουνιστής άντρας που παντρεύεται, η καθημερινότητα που απαξιώνει, η ροπή της προς τον αλκοολισμό και στο τέλος, η αποστροφή της για την ύλη και η σπουδαιότητα, που έχει γι’ αυτήν ο μονάκριβος γιος της. Μέσα σ' αυτόν τον ανδροκρατούμενο κόσμο, στέκεται στο ύψος της διατηρώντας ολότελα τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια της. Πετάει όλα τα κλισέ, που της επιβάλλει η οικογένεια και ο κοινωνικός της περίγυρος. Δηλώνει ότι γι’ αυτόν τον λόγο ξεχωρίζει. Δεν είναι μέσος όρος που συμβιβάζεται.
Πως σκέφτηκες τον μονόλογο σ’ αυτή την σκηνική του απόδοση; Ποιος ήταν ο άξονας σου και με ποιο τρόπο φαντάστηκες σκηνικά την ηρωίδα σου; Δεν σκέφτηκα. Ξεκίνησα μελετώντας το κείμενο και μόνο. Σταδιακά, άρχισε ν' αναπνέει και μέσα απ' το σώμα λειτούργησε. Κάπως έτσι οδηγήθηκα στο να εφαρμόσω και πράγματα επί σκηνής. Άξονας μου είναι πάντα, η ειλικρίνεια και η αμεσότητα απέναντι στο κοινό. Η ηρωίδα μού εμφανίστηκε έπειτα από πολλή μελέτη, εσωτερική σιωπή και πολύωρες πρόβες. Όταν δημιουργείται η ανάγκη, τότε εμφανίζονται όλα. Πως βιώνεις την εμπειρία του να σκηνοθετείς τον εαυτό σου; Υπήρξε ρωγμή όπου ο εαυτός σου ως ηθοποιός δεν μπορούσε να υλοποιήσει απολύτως το όραμα του εαυτού σου ως σκηνοθέτη; Κι αν ναι, πως το χειρίστηκες; Είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο και μάλιστα σε πρώτο επαγγελματικό μου βήμα. Δεν το σκέφτηκα έτσι, ούτε τώρα το σκέφτομαι. Δεν μπαίνω στην διαδικασία ρόλων-τίτλων. Είμαι ηθοποιός. Απλά έφτασα στο να «αυτοσκηνοθετούμαι», γιατί αφενός πρόκειται για μονόλογο και αφετέρου, γιατί εμπιστεύτηκα το ένστικτο μου και αυτό παρουσιάζω και επί σκηνής. Οπότε, οτιδήποτε κάνω έχει επέλθει αβίαστα, φυσικά και ταπεινά, χωρίς "πρέπει" και κανόνες. Οτιδήποτε άλλο, είναι έξω απ' το πώς αντιλαμβάνομαι εγώ την έννοια του θεάτρου. Πως επιδρά το έργο στο κοινό ως το σημείο που μπορείς να το αντιληφθείς όντας επί σκηνής; Πάντα και κάθε στιγμή, αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει επί σκηνής και γύρω μου. Ως ηθοποιός και ταυτόχρονα, εξωτερικός παρατηρητής. Όταν παίζω οφείλω να είμαι εκεί. Το κοινό, που έχω συναντήσει μέχρι σήμερα συγκινείται, γελάει σε σημεία, σιωπά, κατανοεί το κείμενο της Λούλας Αναγνωστάκη, ταυτίζεται, μού δίνει την αίσθηση ότι είμαστε μαζί σ' αυτό, από την αρχή ως το τέλος και αυτό είναι το σημαντικότερο για μένα. Φεύγει με τον αέρα μιας επανάστασης.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου και πως ονειρεύεσαι το μέλλον σου; Θα βρίσκομαι σε νέο θεατρικό χώρο με νέα Θεατρική δουλειά. Αποφεύγω να είμαι στον «χρόνο», το παρελθόν και το μέλλον σού ρουφούν ενέργεια, δίχως λόγο. Ζω το τώρα. Και τώρα, ότι κι αν σημαίνει αυτό, δημιουργώ. Μόνο στο θέατρο θέλω να βρίσκομαι. Ο Ουρανός Κατακόκκινος της Λούλας Αναγνωστάκη Μονόλογος Διάρκεια: 50 λεπτά Σκηνοθεσία: Σοφία Παπουτσόγλου Ερμηνεία: Σοφία Παπουτσόγλου Φωτογραφία αφίσας: Λίλια Αγάθου Φωτογραφίες παράστασης: Ράνια Παπαδοπούλου Φωτιστικός σχεδιασμός: Αλέξανδρος Πολιτάκης Επικοινωνία/Δημόσιες σχέσεις: Ράνια Παπαδοπούλου «Θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ» Τηλέφωνο: 210 3255444 Πρόσβαση: Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη, Σάββατο στις 21:15 Παρασκευή 19:15 και Κυριακή 9/6 στις 21:15 Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (μειωμένο) Σάββατο και Κυριακή: 12 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (μειωμένο) Προπώληση εισιτηρίων: α)Τηλεφωνικά στο ταμείο του θεάτρου β)Μέσω του ticketservices.gr: PUBLIC ***Επωφεληθείτε από την προσφορά προπώλησης αγοράζοντας τα εισιτήριά σας στην τιμή των 8 ευρώ και 10 ευρώ αντί των 10 και των 12 ευρώ αντιστοίχως! (Η προσφορά ισχύει έως και την προηγούμενη ημέρα κάθε παράστασης)
|