Δήμητρα Κολλά

Η Δήμητρα με Bachelor Degree in Performing arts, έχει σπουδάσει θέατρο, χορό, τραγούδι και μουσική στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Την έχουμε δει σε εξαιρετικούς ρόλους στο θέατρο στις παραστάσεις «Η Μαίριλιν σου πάει πολύ» σε σκηνοθεσία Μάριου Ιορδάνου, «ΕlizaDeth» και «Μικρές ιστορίες φόνων» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολάρι ενώ φέτος την απολαύσαμε σε μια μοναδική ερμηνεία στην παράσταση «Χορεύοντας στο Σκοτάδι» σε σκηνοθεσία και πάλι του Δημήτρη Καρατζιά. Στον κινηματογράφο συμμετείχε σε μια σειρά από ταινίες με πιο πρόσφατη την «Αιγαίο SOS» σε σκηνοθεσία Πιέρρου Ανδρακάκου αλλά και στην τηλεόραση έχει παρουσία με γνωστότερο το ρόλο της στη σειρά «Λίτσα.com». Έχει επίσης λάβει μέρος σε event, έχει τραγουδήσει σε βυζαντινή χορωδία, έχει συμμετάσχει σε μπαλέτο και σε fashion show, όπου έχει ερμηνεύσει τραγούδια και μελωδικά κομμάτια του Μάνου Αντωνιάδη σε αγγλικό και ελληνικό στίχο με ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα την ερμηνεία του τραγουδιού που συνόδεψε το catwalk του σχεδιαστή μόδας Στέλιου Κουδουνάρη και τέλος έχει εργαστεί κι ως βοηθός σκηνοθέτη. Από περιπέτεια σε περιπέτεια η Δήμητρα, αγαπημένο πρόσωπο στο αγαπημένο μας Vault, ταλαντούχα, πεισματάρα, με ευγενική παρουσία, χιούμορ και δυναμικό ταπεραμέντο, έχει αποδείξει ότι τίποτα δεν την σταματά κι αυτό είναι που λατρεύω περισσότερο από όλα σ’ αυτήν. Απολαύστε την.

Είναι η δεύτερη φορά που σε βλέπω σε μιούζικαλ αν και πολύ διαφορετικό αυτή τη φορά. Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που κάνει το κοινό να λατρεύει το μουσικό θέατρο;

Ίσως η ιδιαιτερότητα του είδους. Ο συνδυασμός πρόζας, χορού και τραγουδιού μέσα από την αλήθεια των καλλιτεχνών και όχι μόνο από σκηνικά τερτίπια, κουστούμια και φώτα είναι αυτό που ξεχωρίζω και θαυμάζω στα μιούζικαλ που θεωρώ πετυχημένα. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι καλλιτέχνες που ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό το είδος θεωρούνται παγκοσμίως τριπλή απειλή! Το ταξίδι στον κόσμο των μιούζικαλ απαιτεί από τους θεατές του, την κατανόηση του τρόπου λειτουργίας τους.Για μένα το «Χορεύοντας στο Σκοτάδι» είναι το πρώτο δομημένο και καθαρό μιούζικαλ που συμμετέχω. Αν και στις μέχρι τώρα παραστάσεις που ήμουν υπήρχαν πάντα στιγμές τραγουδιού και χορού, δεν είχαν την βαρύτητα που απαιτεί το είδος.Η δυσκολία του συγκεκριμένου μιούζικαλ έγκειται κυρίως στο ότι είναι δραματικό και όχι χαρούμενο και αλέγκρο! Η εξέλιξη της ιστορίας δεν φέρνει την ιδανική κατάληξη για τους χαρακτήρες της και δεν κορυφώνεται με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει σε άλλα μιούζικαλ.

Ποια κοινά σημεία ανιχνεύεις με την ηρωίδα του «Χορεύοντας στο σκοτάδι»;

Το πιο σημαντικό κοινό μας σημείο είναι μάλλον είναι η αγάπη που έχουμε και οι δυο για τα μιούζικαλ. Τα λατρεύω και εγώ όπως και αυτή! Επίσης η αίσθηση του δικαίου και η αγάπη για τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Ακόμα το ότι είναι «θέσει» και «φύσει» θετική, το πάθος για τους στόχους της και το ότι έχει ιδανικά και αξίες που δεν καταπατά!

Ζεις σχεδόν όλη σου τη ζωή μέσα σε ένα θέατρο. Πως είναι αυτή η εμπειρία που πολλοί θα ζήλευαν;

Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις ότι κι αν είναι αυτό, τότε νομίζω ότι το «αξιοζήλευτο» μπορεί να δοθεί ως χαρακτηρισμός. Είμαι σε ένα χώρο (τον πολυχώρο Vault ) που δεν νοιώθω ως δουλειά αλλά ως δεύτερο σπίτι μου. Τα «αφεντικά» μου (Δημήτρης Καρατζιάς και Μάνος Αντωνιάδης) όπως πειραχτικά τους αποκαλώ, τα νιώθω σαν αδέλφια μου, είναι η οικογένεια μου και με στηρίζουν σε ότι κι αν μου συμβεί! Πώς να μην νοιώθω ευλογημένη; Όχι, είμαι ευλογημένη!!!

Πως ένοιωσες παίζοντας σε δράμα μετά από μια πλούσια εμπειρία στην κωμωδία;

Νικήτρια ενός προσωπικού στοιχήματος. Ποτέ δεν είχα αγάπη για τις ταμπέλες, που πολλοί τοποθετούν στους καλλιτέχνες. Θέλω να μπορώ να είμαι αξιοπρεπής σε όλες τις καλλιτεχνικές μου εκφάνσεις. Αν τώρα νιώσω, ότι κάποιο είδος δεν μπορώ να το υποστηρίξω και ο πήχης που έχω θέσει για το αποτέλεσμα δεν είναι ο επιθυμητός, αποχωρώ! Μαθαίνω μέσα από τις δουλειές μου, αν μπορώ να εξελιχθώ και πόσο. Η αυτογνωσία είναι νομίζω το πρώτο πράγμα που πρέπει να κατακτάμε ως καλλιτέχνες.

Αν η Σέλμα ήταν η κολλητή σου φίλη, τι θα έκανες για να την γλυτώσεις από την παράξενη μοίρα της;

Θα προσπαθούσα να την κάνω να μου ανοιχτεί, να με εμπιστευτεί και να δεχτεί την βοήθειά μου, έτσι ώστε να μην φτάσει ποτέ σ’ ένα τέλος τόσο τραγικό! Η Σέλμα είναι ένα μεγάλο παιδί που κρατάει την αθωότητα και την αγνή ματιά που είχαμε για τον κόσμο τότε που ήμασταν παιδιά.

Πως μοιράστηκες με την ηρωίδα που υποδύεσαι, τα δύο βασικά χαρακτηριστικά της, το μητρικό φίλτρο και την αδιάσειστη πίστη στον όρκο;

Από την φύση μου κρατώ τις υποσχέσεις και τους όρκους μου, οπότε αυτήν την πλευρά της Σέλμα μπορούσα να την κατανοήσω. Σε αντίθεση όμως με αυτήν, είμαι πιο διορατική και έμαθα να προστατεύω τον εαυτό μου από καταστάσεις που μπορεί να με βλάψουν. Εμπιστοσύνη Ναι! Τυφλή Όχι! Όσον αφορά τώρα το μητρικό ένστικτο, προσπάθησα να τα εμπνευστώ από τα συναισθήματα που μου προκαλούν πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα. Η αλήθεια είναι, ότι δεν μου έχει δημιουργηθεί ακόμα η ανάγκη της μητρότητας, κάτι που δεν ξέρω αν θα μου δημιουργηθεί και ποτέ. Μέσα όμως από την ματιά της Σέλμα για το παιδί της, βίωσα με κάποιο τρόπο αυτήν την ανιδιοτελή αγάπη.

Πως προσέγγισες τον ρόλο μιας κοπέλας που σιγά-σιγά τυφλώνεται;

Όσο πιο αληθινά μπορούσα. Το αστείο είναι ότι στο θίασο είμαι η μόνη που δεν έχει πρόβλημα με την όραση της. Γυαλιά φοράω μόνο ως αξεσουάρ, οπότε πήρα αρκετές πληροφορίες από το περιβάλλον μου για το πως συμπεριφέρονται με αυτά, σε πρώτη φάση. Έπειτα ανέτρεξα σε μαρτυρίες ανθρώπων που χάνουν την όραση τους και το πως αντιλαμβάνονται το περιβάλλον τους. Είδα ταινίες, ντοκιμαντέρ, διάβασα ιατρικά άρθρα και μίλησα με κάποιους, ώστε να μπορέσω να κατανοήσω τι ακριβώς βιώνει η Σέλμα. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε όσους έβλεπαν και χάνουν σταδιακά την όραση τους και σ’ αυτούς που γεννήθηκαν τυφλοί.

Τι πιστεύεις για την αυτοθυσία σαν κινητήριο δύναμη μιας ύπαρξης και σαν χάρισμα;

Η μεγαλύτερη ένδειξη αγάπης από την μία, αλλά και μια μορφή εγωιστικής πράξης από την άλλη.

Πως αντιδράει το κοινό στην παράσταση;

Πολύ ένθερμα «δόξα τω Θεώ»! Το χειροκρότημα του και τα αυθόρμητα «μπράβο» που παίρνουμε, με συγκινούν πολύ! Περισσότερο από όλα όμως με συγκινούν οι ανοιχτές αγκαλιές που με περιμένουν στο φουαγιέ του θεάτρου! Είναι ευλογία, η δουλειά σου, να αγγίζει την ψυχή του θεατή!

Μίλησε μου για την ταινία στην οποία πρόσφατα πρωταγωνίστησες;

Η πρόταση για να είμαι στο «Αιγαίο SOS» ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα! Πέρασα όλες τις διαδικασίες και τελικά μπήκα στην υπέροχη αυτή ομάδα. Η εμπειρία ήταν μοναδική ! Ο χαρακτήρας μου ήταν η Κατερίνα Βασιλείου, ένα τόσο γλυκό και χαριτωμένο κορίτσι. Πολύ φοβισμένο με τον κόσμο, ένα πλάσμα που τολμά να μπει σε έναν δυναμικό χώρο, όπως είναι αυτός του πολεμικού ναυτικού, που απαιτεί δύναμη, ετοιμότητα μα πάνω από όλα θάρρος. Η Κατερίνα, βγαίνει νικήτρια της προσωπικής της μάχης με τον φόβο παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στην βραχονησίδα. Τολμά να διεκδικήσει το μερίδιο της στην αγάπη που γίνεται για αυτήν η κινητήριος δύναμη για να ορθώσει το ανάστημα της στον κόσμο!

Πως σου φάνηκε η κινηματογραφική περιπέτεια κι η δυναμική της εικόνας;

Ήταν η πρώτη μου μεγάλου μήκους ταινία και ήταν πολύ απαιτητική. Ήμασταν 30 μέρες με εξωτερικά γυρίσματα τον περασμένο Ιούλιο, που όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες, δεν ήταν ένας κλασσικός καλοκαιρινός μήνας! Κυνηγούσαμε τον ήλιο, περιμέναμε να τελειώσει η βροχή και δυστυχώς βιώσαμε από κοντά τις καταστροφές από την φωτιά... Ήμουν πολύ σοκαρισμένη στην αρχή που έβλεπα τον εαυτό μου στο πανί. Είναι πολύ διαφορετική η αίσθηση του να βλέπεις «κοντινό» σου σε μια τεράστια οθόνη από ότι στην τηλεόραση. Ένοιωσα ξαφνικά ότι εκτίθεμαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Αυτή την ταινία τη λάτρεψα τόσο, όσο και την ομάδα που την δημιούργησε! Υπέροχοι και ταλαντούχοι συνάδελφοι, που με δίδαξαν πολλά με τον τρόπο που λειτουργούσαν αλλά και με τις συμβουλές που μου έδιναν. Τους αγαπώ κι είμαι πολύ περήφανη για όλους τους! Όσο για την παραγωγή, τι να πρωτοπώ… Ένοιωσα ασφάλεια, ενδιαφέρον και αγάπη! Ένα σύνολο ευγενικών και δοτικών επαγγελματιών που έκαναν όλη εκείνη την περίοδο μοναδική! Νοιώθω ευλογημένη που γνώρισα όλους αυτούς τους εξαιρετικούς καλλιτέχνες και μοιράστηκα μια τέτοια εμπειρία μαζί τους. Εύχομαι και ελπίζω σε μια νέα μας συνεργασία, κάποια στιγμή!

Πες μου ένα από τα όνειρα σου.

Εύχομαι να κάνω πάντα δουλειές που θα με εξελίσσουν! Όμορφες συνεργασίες με ανθρώπους που τους εκτιμώ σαν ανθρώπους και σαν καλλιτέχνες. Να εμπλουτίζω τις γνώσεις και την εμπειρία μου από όλες τις μορφές τέχνης που αγαπώ. Π.χ. στον κινηματογράφο… Θα ήθελα να κάνω περισσότερες ταινίες και διαφορετικού είδους, ώστε η εμπειρία μου κι από αυτόν τον χώρο να γίνει πιο πλούσια.

Εύχομαι λοιπόν, σε μια μόνιμη εξέλιξη του εαυτού μου που να διευρύνει πάντα τα όρια μου και τους στόχους μου.