Αλέξανδρος Νταβρής

Απόφοιτος της Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης Κάλβου-Καλαμπόκη ΄΄Αθηναϊκή Σκηνή΄΄, πρωτοεμφανίστηκε με το έργο του Άρθουρ Μίλλερ "Ήταν όλοι τους παιδιά μου" σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη με τον θίασο του Κώστα Καζάκου στο θέατρο Τζένη Καρέζη. Έχει συνεργαστεί με τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης στο έργο του Στρίντμπεργκ"Οι Δανειστές" ) και Ρούμελης στο έργο του Κοκτώ, "Ανθρώπινη Φωνή" και τα δύο σε σκηνοθεσία του Γιάννη Ιορδανίδη.
 Έχει εμφανιστεί σε τρεις παραστάσεις σε σκηνοθεσία της Κερασίας Σαμαρά, στην "Ιφιγένεια εν Ταύροις", στην "Αδύναμη Καρδιά", και στο "Έλα να παίξουμε". Επίσης έπαιξε στα "Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας" σε σκηνοθεσία Ειρήνης Λιονέτη και "Μακριά μου" σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά. Φέτος εμφανίζεται για δεύτερη χρονιά στην παράσταση "Κ.Π. Καβάφης αυτοβιογραφούμενος", που ανεβαίνει στο θέατρο Δημήτρης Χορν σε σύνθεση κειμένων και σκηνοθεσία  του Γιάννη Φαλκώνη.

Αλέξανδρε, σε βλέπουμε για δεύτερη χρονιά στο έργο "Κ.Π. Καβάφης αυτοβιογραφούμενος", αυτή τη φορά στο θέατρο Δημήτρης Χορν. Μίλησε μας για την παράσταση και τους ρόλους που κρατάς σε αυτή.

Η φετινή παράσταση έχει αλλάξει κατά πολύ σε σχέση με την περσινή. Πρόκειται για ένα νέο ανέβασμα. Πέρσι έπαιζαν τέσσερις ηθοποιοί ενώ φέτος ένδεκα. Μόνο ο Κωνσταντίνος Τζούμας και εγώ παραμένουμε στη νέα διανομή. Παρόλα αυτά έχω την τύχη να υποδύομαι τους ίδιους βασικούς ρόλους, τον Δημήτρη, νεαρό ποιητή στον κύκλο του Καβάφη, τον Όσκαρ Ουάιλντ σε μια πνευματική συζήτηση με τον ποιητή και τον Τ. μια μυστική ερωτική φαντασίωση-ανάμνηση. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία και εμπειρία για μένα να γνωρίσω και να μελετήσω καλύτερα το έργο του Καβάφη, το οποίο ούτως ή άλλως θαύμαζα.

Μια παράσταση για τον Καβάφη ενδιαφέρει τη νέα γενιά; Η ποίησή του αγγίζει ακόμα τους νέους ανθρώπους πιστεύεις;

Φυσικά και ενδιαφέρει τη νέα γενιά. Η ποίηση του Καβάφη είναι διαχρονική. Ενδιαφέρει όλους τους ανθρώπους, γιατί αποκρυπτογραφεί την ανθρώπινη ψυχή και την αγγίζει.

Είναι πάντως φοβερό ότι ενώ τώρα τον "δοξάζουμε" σαν έναν από τους μεγαλύτερους λογοτέχνες μας, το θέατρο της εποχής του τον είχε γελοιοποιήσει μέσα από την επιθεώρηση...

Ο Καβάφης ήταν ένας από τους επιφανέστερους λογοτέχνες της εποχής του, απολάμβανε την τεράστια εκτίμηση των ομότεχνών του, καθώς και του τότε κοσμικού κύκλου. Έγραφαν και μιλούσαν γι αυτόν και ήταν πολύ φυσικό να μην «γλιτώσει» από τη σάτιρα της εποχής, καλοπροαίρετη και μη. Η δημοσιότητα του άρεσε και η σάτιρα δεν ήταν κάτι που τον ενοχλούσε. Μάλιστα, λέγεται, ότι ενθάρρυνε έναν φίλο του ηθοποιό να τον ενσαρκώσει σ’ ένα νούμερο επιθεώρησης.

Μιας και στην παράσταση υποδύεσαι τον Όσκαρ Ουάιλντ, θα ήθελα να σε φέρω σε "διάλογο" μαζί του, με αφορμή μερικές από τις απόψεις του για το θέατρο και την τέχνη:

α."Η τέχνη δεν οφείλει να γίνει προσιτή. Το κοινό πρέπει να καταστεί φιλότεχνο."

β."Το θεατρικό έργο ήταν επιτυχία. Το κοινό του ήταν αποτυχία."

γ."Ο κριτικός οφείλει να εκπαιδεύει το κοινό. Ο καλλιτέχνης οφείλει να εκπαιδεύει τον κριτικό."

Όλα αυτά που γράφει ο Όσκαρ Ουάιλντ προέρχονται από την πικρή αλήθεια ότι σε γενικές γραμμές το κριτήριο του κοινού δεν είναι επαρκές. Δεν υπάρχει η γνώση που χρειάζεται για να κρίνει με συνέπεια το κοινό, τι είναι καλό και τι είναι κακό. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα έγραψε όλα αυτά πριν τόσα χρόνια και θα λέγαμε ακριβώς τα ίδια και σήμερα.

Τον χειμώνα που μας πέρασε πρωταγωνίστησες στην "Αδύναμη Καρδιά" του Ντοστογιέφσκι, που, αν δεν κάνω λάθος, ήταν μια δική σου ιδέα να ανέβει. Μίλησε μου λίγο και γι αυτή σου την δουλειά...

Η Αδύναμη Καρδιά είναι μια νουβέλα του Ντοστογιέφσκι όπου την διάβασα πριν έξι χρόνια περίπου και ήθελα από τότε να γίνει θεατρική παράσταση. Κάποια στιγμή την πρότεινα στην Κερασία Σαμαρά η οποία έκανε την θεατρική απόδοση και τη σκηνοθεσία και καταφέραμε να το ανεβάσουμε φέτος στο θέατρο Ακαδημία Πλάτωνος. Πήγε πολύ καλά και ελπίζω να τα καταφέρουμε να το ξαναπάμε.

Οι περισσότερες από τις επιλογές σου μέχρι τώρα ήταν κλασσικής θα λέγαμε κατεύθυνσης:
Μίλλερ, Στρίντμπεργκ, Κοκτώ, Ευριπίδης, Ντοστογιέφσκι...Τυχαίο ή όχι;

Σ’ ένα βαθμό είναι τυχαίο γιατί σπάνια έχω την πολυτέλεια της επιλογής. Σίγουρα πάντως αυτό το είδος μου αρέσει και μ’ ενδιαφέρει.

Ποιος είναι ο δικός σου αγαπημένος θεατρικός συγγραφέας;

Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο. Είμαι ακόμα στην αναζήτηση του πιο αγαπημένου μου.

Πως βλέπεις το τοπίο του θεάτρου στην Ελλάδα του 2015; Με φωτεινά ή με σκοτεινά χρώματα;

Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος γενικά και θετικός. Νομίζω ότι το τοπίο του θεάτρου έχει όλα τα χρώματα.
Νομίζω ότι έχουμε πάρα πολύ καλό θέατρο, κυρίως ηθοποιούς, αλλά δεν υπάρχουν τα κίνητρα για να στηριχθεί οικονομικά το θέατρο από ιδιώτες.

Πόσο εύκολο είναι να βιοποριστεί κάποιος στις μέρες μας από την εργασία του σαν ηθοποιός και μόνο;

Αν δεν είσαι ένας εμπορικός πρωταγωνιστής, ακατόρθωτο.

Πες μου μια παράσταση των τελευταίων ετών που σε συγκίνησε σαν θεατή...

«Άδεια Ποδηλάτου» της Κερασίας Σαμαρά.

Το καλοκαίρι θα βρίσκεσαι σε περιοδεία με το έργο...

«Ερωτική Μονομαχία» του Σκρήμπ. Είναι μια δροσερή κωμωδία εποχής με πέντε ηθοποιούς, ενώ θα συνεχιστεί για τρίτη καλοκαιρινή σεζόν η «Ιφιγένεια εν Ταύροις», στην οποία υποδύομαι τον Ορέστη.