Γιάννης Μακρόπουλος

συναντιέται φέτος στον «καθρέφτη» με την Αλίκη των «θαυμάτων»

«Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων: Θες να είσαι εσύ;» είναι μια παράσταση για παιδιά που θέλουν και δεν θέλουν να μεγαλώσουν και για μεγάλους που θέλουν να γυρίσουν πίσω στην παιδική τους ηλικία. Εμπνευσμένη από το βιβλίο του Λιούις Κάρολ «Η Αλίκη στον καθρέφτη και τι είδε εκεί» έχει μέσα και βασίλισσα και ένα παιχνίδι σκακιού κι έναν κάπελα θεότρελο και δυο κυκλοθυμικά αδέλφια με αστεία ονόματα και μια παράξενη αλλά σοφή φωνή  και πολλά άλλα. Το μόνο που δεν έχει είναι «Αλίκη». Κι αυτό γιατί η Αλίκη στην παράσταση αυτή μπορεί να είσαι εσύ! Μιλάει ο Γιάννης Μακρόπουλος ένας νέος ηθοποιός και σκηνοθέτης με πολλά όνειρα σε δύσκολους καιρούς, ο οποίος σκηνοθέτησε και διασκεύασε το έργο.

Τι είδε η Αλίκη στον καθρέφτη;

Τα μάτια των θεατών. Την ψυχή όλων μας. Τις ανάγκες μας. Η παράσταση ξεκινάει με τους ηθοποιούς να ψάχνουμε και να βρίσκουμε μια Αλίκη από το κοινό. Για να έρθει στην Χώρα των Θαυμάτων, πρέπει να περάσει μέσα από τον καθρέφτη. Περνάμε λοιπόν μέσα από όλους τους θεατές και τους χαιρετάμε, μπορούν να μας ακουμπήσουν, έχουν μια πολύ στενή επαφή μαζί μας. Παύουν να παρακολουθούν απλά ως «θεατές». Άλλωστε η «Χώρα των Θαυμάτων» μοιάζει με την Ελλάδα μας στο έργο. Οι θεατές, γίνονται λοιπόν, κομμάτι της διαδραστικής παράστασης. Και αυτό συνεχίζεται μέχρι το τελευταίο χειροκρότημα.

Μίλησέ μου γι’ αυτήν την διαδραστική παράστασή σας;

Πρωταγωνιστεί η θεατής που παίζει την Αλίκη. Ξιφομαχεί, χορεύει, τρέχει και μιλάει. Το υπόλοιπο κοινό συμμετέχει επίσης. Είναι ένα θέαμα που χτίστηκε με παραστάσεις και πρόβες δυο χρόνων με πίστη ότι μπορούμε και οφείλουμε να διεκδικούμε ένα διαφορετικό θέατρο στο οποίο ο κόσμος συμμετέχει πραγματικά. Να βλέπει πράγματα που δεν περιμένει. Να εκπλήσσεται και να ταυτίζεται με τους ηθοποιούς και την Αλίκη. Δεν θέλαμε να κάνουμε ένα συνηθισμένο παιδικό. Ούτε είναι μια παράσταση για μικρούς και μεγάλους. Είναι μια παράσταση που φιλοδοξεί να κάνει τους μικρούς, μεγάλους και τους μεγάλους, μικρούς!

Πως διαχειρίζεται ο εκάστοτε θεατής τον δύσκολο ρόλο του, της Αλίκης;

Είναι όλοι τους τέλειοι, άψογοι. Δεν γίνεται να αποτύχουν. Είναι εύκολος ρόλος γι’ αυτούς. Αφήνουμε την Αλίκη να είναι ο εαυτός της. Έτσι στέλνει ένα μήνυμα σε όλους μας. Ηθοποιούς και θεατές. Να είμαστε ο εαυτός μας. Την καλύτερη ηθοποιό στον κόσμο να μας φέρνατε δεν θα μπορούσε να κάνει μια τόσο αληθινή Αλίκη. Ούτε θα μπορούσε να γίνει το σύμβολο που είναι τώρα για εμάς η Αλίκη. Κάποιος ανάμεσά μας, ξαφνικά καλείται να αντιμετωπίσει την κακιά Βασίλισσα, την επιτομή της βίας και του ρατσισμού. Υψώνεται λοιπόν και απέναντι σε όλους μας εκτίθεται, μιλάει από ψυχής και μας λυτρώνει. Η τέλεια κάθαρση!

O Lewis Carroll

Σύστησέ μας με τον αξιότιμο κύριο Ντόγκσον;

Ο Λιούις Κάρολ, κληρικός, μαθηματικός, συγγραφέας, εφευρέτης και φωτογράφος είναι ο homouniversalis του 19^ου αιώνα. Καταπιάστηκε με τα πάντα. Η «Αλίκη» του το αποδεικνύει. Ένα πολύπλευρο παραμύθι, που έχει ρίζες στην επική ιστορία της Οδύσσειας και περνάει από τον ποιητικό και πλουραλιστικό σαιξπηρικό λόγο για να εμπνεύσει στην πορεία το θέατρο του Παράλογου. Ανακαλύπτει αλλά και ιδρύει τον σουρεαλισμό που άνθησε τον 20^ο αιώνα. Με την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» μπορούμε να ταξιδέψουμε, να γελάσουμε, να αγαπήσουμε αλλά και να παλέψουμε. Να νιώσουμε ελεύθεροι. Αυτό απαιτεί ο αξιότιμος, αιρετικός κύριος Ντόγκσον όπως είναι το πραγματικό όνομα του Λιούις Κάρολ. Το έργο του αυτό, είναι καρπός της καταπιεσμένης αγάπης του για μια πραγματική Αλίκη, την μικρή AliceLiddell, την μία από τις τρεις κόρες ενός φιλικού του ζευγαριού. Τι κάνει ο έρωτας ε;

Η AliceLiddell

Με ποιο τρόπο διαπλέκονται οι χαρακτήρες στο έργο σας και πως αντιμετωπίζετε το γεγονός πως ο Κάρολ δεν έχει αρνητικούς και θετικούς ήρωες με την κλασσική έννοια;

Μα χρησιμοποιούμε ένα δίπολο καλού και κακού. Οδηγούμε τους χαρακτήρες στα άκρα για να δούμε τα αρνητικά και θετικά στοιχεία του καθενός. Η «κακιά» Βασίλισσα είναι ο πιο αστείος ρόλος. Ο «καλός» ΤρελοΚαπελάς είναι ο τρελός του χωριού. Τα δυο «χαζοχαρούμενα» αδέρφια, αλλάζουν στρατόπεδο ξανά και ξανά. Υπάρχει μια συνεχής κίνηση, μια κυκλοθυμία που δίνει πολλές διαστάσεις στους χαρακτήρες.

Τι ρόλο παίζει η παρτίδα σκάκι;

Το μέλλον της Χώρας των Θαυμάτων (που είναι λίγο πολύ και η δικιά μας χώρα σήμερα) θα κριθεί σε μια παρτίδα σκάκι. Η Αλίκη, θα κληθεί να γίνει από πιόνι, μια λευκή Βασίλισσα στην θέση της κακιάς Βασίλισσας.

Γιατί η βασίλισσα είναι μαύρη και τι σχέση έχει με ένα μαύρο γατάκι;

Είναι ένα κομμάτι σκακιού, σύμβολο κακίας και μίσους. Γι’ αυτό και πολύ σύντομα γελοιοποιείται και χάνει. Το γατάκι είναι το αγαπημένο κατοικίδιο της Αλίκης, αλλά και η μαγική φωνή που ακούει στο δάσος. Ο Μάριος Στρόφαλης που έγραψε και την μουσική της παράστασης, παίζει τον ρόλο της φωνής. Είναι ένας θεότρελος από μηχανής θεός, που οδηγεί την Αλίκη στη νίκη!

Μίλησέ μου για την πορεία σου στο θέατρο ως σήμερα…

Όταν είσαι είκοσι-δύο χρονών δεν μπορείς να μιλάς για πορεία στο θέατρο. Όσες παραστάσεις και να έχεις ανεβάσει. Με όσους ηθοποιούς κι αν έχεις συνεργαστεί. πορεία θέλει χρόνια, μεγάλες επιτυχίες, ακόμα μεγαλύτερες αποτυχίες. Χαίρομαι που έχω την τύχη να έχω σκηνοθετήσει μια δεκαριά παραστάσεις, με πάνω από εκατό ηθοποιούς, επαγγελματίες και ερασιτέχνες όλων των ηλικιών, αλλά αυτό δεν λέει απολύτως τίποτα. Δεν έχω «περπατήσει» ακόμα στην «Χώρα των Θαυμάτων». Είμαι στον καθρέφτη της Αλίκης, αναζητώ, μαθαίνω, βρίσκω, χάνω, ξανακερδίζω τον εαυτό μου και τον θεατή που έχω απέναντι.  Δεν σταματάω να ελπίζω και να ονειρεύομαι. Και προχωράμε από την θεωρία στην πράξη. Τα όνειρα μπορούν να γίνουν πράξη.

Ποιο είναι το δυνατό σου σημείο και τι φοβάσαι στην πορεία σου στο θέατρο;

Η αγάπη και ο έρωτας, η αγάπη και έρωτας. Η αγάπη, ο έρωτας και το πάθος. Αυτά έχω. Τι σημαίνει δυνατό σημείο; Δεν ξέρω αν έχω κανένα εκτός από αυτά. Για μένα έχει σημασία η αγάπη, ειδικά όσον αφορά τη νέα γενιά που δεν διαθέτει το υπόβαθρο που είχαν προγενέστεροί μας. Βολευόμαστε στη μοναξιά ενώ θέλουμε την επικοινωνία στην πραγματικότητα. Αγάπη άνευ όρων. Για τον διπλανό μας, για την κοινωνία μας και για εμάς τους ίδιους. Να φάμε τα μούτρα μας. Με θράσος.  Χωρίς ανασφάλειες, αλλά με ανάγκες. Χωρίς ναρκισσισμό, αλλά με γοητεία. Πρέπει να συντονίσουμε τα όνειρά μας με την πραγματικότητα. Αυτό απαιτεί πολλά όνειρα, πολλή πραγματικότητα, πόνο, αγωνία, ανάγκη. Τι φοβάμαι λοιπόν; Την έλλειψη όλων αυτών. Την έλλειψη αγάπης και έρωτα.

Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;

Μόλις αποφυλακίστηκε ο Νέλσον Μαντέλα απευθυνόμενος σε όλο τον κόσμο είχε πει. «Σας σεβόμαστε, σας θαυμάζουμε και πάνω από όλα, σας αγαπάμε». Τι θαυμάσιο μήνυμα που έστειλε αυτός ο άνθρωπος που έφυγε από κοντά μας προχθές. Τι να ονειρευτώ για το μέλλον; Να μην φοβόμαστε. Να τολμάμε. Πάνω από όλα, να ερωτευόμαστε και να αγαπάμε. Όλοι μας, όλους. Για μένα αυτή η αγάπη, είναι πολιτική θέση!

Σκηνοθεσία- Διασκευή: Γιάννης Μακρόπουλος

Μουσική: Μάριος Στρόφαλης

Φιλική συμμετοχή: Μάριος Στρόφαλης

Σκηνικά-Κοστούμια: Σωτήρης Υφαντής, Κάτια Κωσταβασίλη

Μακιγιάζ: Ειρήνη Κράνη, Λήδα Αναστασοπούλου

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Ελευθερία Παγκάλου, Δημήτρης Σέρμπο

Παίζουν: Λήδα Αναστασοπούλου

Τόνια Καζάκου

Γιάννης Μακρόπουλος

Δημήτρης Σέρμπος

Κάθε Κυριακή στις 11.30 π.μ.

Θέατρο «Άλμα»

Ακομινάτου 15-17 και Αγίου Κωνσταντίνου

Μεταξουργείο

     Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ γενική είσοδος, για ζευγάρι παιδί- γονιού 10 ευρώ

      τα   δύο άτομα.

Διάρκεια παράστασης: 80'

Τηλέφωνο: Τα σχολεία που ενδιαφέρονται να κλείσουν την παράσταση μπορούν να επικοινωνήσουν στα παρακάτω τηλέφωνα: Εύη Στούμπου 6976723330, Ραφαέλα Καραγιάννη 6932399219

Facebook

http://www.facebook.com/i.aliki