Δεν είδαμε: Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ

Και δεν το είδαμε διότι στην πρεμιέρα, οπαδοί του Ολυμπιακού (χθεσινοί ηττημένοι 1-0 από τον ΠΑΟΚ) μπήκαν στο θέατρο, χτύπησαν τον ταμία και γενικώς τα έκαναν λαμπόγυαλα. Το «Επί Σκηνής» λοιπόν κατ’ ανάγκη επιφυλάσσεται να σας παρουσιάσει την παράσταση μια άλλη μέρα σύντομα.

Ανάμεσα σε σπασμένα τζάμια, μολότωφ, ρουκέτες και πανικόβλητους καλλιτέχνες καταφέραμε να μάθουμε ότι κάποιοι Ολυμπιακοί, φανατικοί οπαδοί της ομάδας τους να υποθέσω, όχι μόνο γνώριζαν την ύπαρξη του έργου και της παράστασης, όχι μόνο γνώριζαν που βρίσκεται το θέατρο του Κουν στο οποίο ουδέποτε θα έχουν πατήσει τα κάθε άλλο παρά φιλότεχνα ποδαράκια τους αλλά ήξεραν και την ακριβή ώρα της έναρξης της παράστασης και αποφάσισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Τους παραδέχομαι. Πιο ενημερωμένοι στα καλλιτεχνικά κι απ’ τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Και να τους, κατακόκκινοι και επαναστατικοί να μπουκάρουν και να σπάνε στο ξύλο ανθρώπους, να γκρεμίζουν σκηνικά, να ρίχνουν ρουκέτες κι βόμβες, να απειλούν κόσμο και να απέρχονται ακέραιοι κι ασύλληπτοι αφήνοντας πίσω τους το χάος συν ένα συνονθύλευμα από κατεστραμμένα παρασκήνια και σκηνικά κι ακόμα ένα τσούρμο νεαρών, μάλλον αμήχανων αστυνομικών δυνάμεων που ήρθαν υποτίθεται για να σώσουν την κατάσταση. Ευτυχώς που η κατάσταση δεν χρειαζόταν πια και ιδιαίτερα να σωθεί...Αλλιώς «σωθήκαμε»...

Συγχαρητήρια λοιπόν και χειροκροτήματα στον Ολυμπιακό και τους οπαδούς του που ξαφνικά θυμήθηκαν ότι υπάρχει θέατρο για να έρθουν να το κάψουν και που ξαφνικά θυμήθηκαν ότι υπάρχει επαναστατικότητα και την εξάντλησαν ενάντια στους ανθρώπους αυτού του θεάτρου, αδιαφορώντας για το ξεπούλημα της ομάδας τους και για το γενικότερο ξεπούλημα του αθλητισμού και για το ακόμα πιο γενικό ξεπούλημα της ζωής όλων μας για το οποίο κανείς τους ποτέ δεν έχει κουνήσει ούτε το δακτυλάκι του. Λες κι ένα γκολ που από πριν έχει προγραμματιστεί από ξεπουλημένους διαιτητές και παίχτες, θα κάνει τη ζωή τους καλύτερη και θα δώσει κάποιο μέλλον στα παιδιά τους.

Εμείς ταξιδεύουμε πια με την απόλυτη εξαθλίωση και μας αξίζει. Όλη η Ελλάδα είναι έτοιμη να σωριαστεί σε ερείπια αλλά το παλεύει ακόμα για σώβρακα και φανέλες. Λέμε τώρα... Κι ενώ παραστάσεις που θα είχαν κάτι να μας πουν για το χάλι μας περνούν εντελώς απαρατήρητες... να ξαφνικά! που χάριν προσκυνήματος του σώβρακου και της φανέλας, μια παράσταση πριν καν παιχτεί, προκάλεσε το μένος Ελλήνων, αν μπορεί να τους πει κανείς αυτούς Έλληνες, και τους οδήγησε σε τέτοια επαναστατική δράση ενάντια σε ανύποπτους συμπατριώτες τους, που τον χουλιγκανισμό τους και την βιαιότητά τους, ούτε να τα φανταστούν δεν θα ήταν σε θέση.

Έτσι μπράβο! Ας συνεχίσουμε να σπάμε τα «θέατρα» για θέματα που αφορούν τα «γήπεδα» και θα προοδεύσουμε σίγουρα και ως λαός και ως άνθρωποι. Μην ακούσω μόνο για κακούς ξένους κι εχθρικά μνημόνια. Μόνοι μας τον σκάψαμε τον λάκκο μας και μόνοι μας θα μπούμε μέσα. Ταξιδεύοντας με την ηλιθιότητα δεν μας αξίζει παρά η απώλεια. Σε μας και στα παιδιά μας. Και δεν μας φταίει παρά μόνο η αδιανόητη αδιαφορία μας. Η οποία πολύ σωστά εξαργυρώνεται με πείνα, φτώχεια και μιζέρια.

Ας ελπίσουμε ότι κάποτε θα ξυπνήσουμε και θα καταλάβουμε ότι άλλα ιδρύματα πρέπει να σπάμε και για άλλους λόγους.

Όχι τα θέατρα κι όχι από ηλιθιότητα.

Αλλιώς καλά να πάθουμε ότι κι αν πάθουμε.

Ούτε το σήμερα μας αξίζει, αλλά κυρίως, ούτε το αύριο...